Mijn overvloedsexperiment is nu zo’n acht maanden gaande en wat is er ongelofelijk veel in beweging gezet! Niet dat het alleen maar voor-de-wind-en-heuveltje-af is geweest tot nu toe, maar dat was ook nooit de intentie.
Calvinistische ondertoon
In januari 2016 ben ik begonnen om bewust te werken aan mijn mindset. Ik merkte dat het jarenlang leven in bewuste eenvoud een “schaarste energie” in me had vastgezet die me belemmerde mezelf helemaal te laten zien. Ik had een soort Calvinistische ondertoon in mijn denken en handelen gekregen die me afremde. Dat uitte zich in het gevoel vast te lopen, niet vooruit te komen. En in het sluimerende gevoel dat er een dimensie moest zijn die ik graag wilde ervaren, maar waar ik niet goed bij kon komen. Van voorzichtigheid naar vertrouwen, van mijn hoofd naar mijn hart.
Marathon
Ik had in de afgelopen jaren een flinke gereedschapskist vol technieken, kennis, oefeningen en inzichten verzameld, maar de moed om daar structureel mee aan de slag te gaan ontbrak. Tot eind vorig jaar. Ik ben dus eigenlijk nog maar net begonnen, maar de veranderingen zijn niet te ontkennen. Maar ik besef ook: dit is geen race maar een marathon.
Ik begrijp heel goed dat het schrijven over dit soort innerlijke verandering scepsis teweeg brengt. Want: het is abstract, lastig meetbaar en bovendien heeft het een behoorlijk zweverige ondertoon. Ik weet dat en voel dat zelf ook. Als nuchter persoon is het dus mijn uitdaging om een manier te vinden om het experiment zonder voorbehoud aan te gaan en mezelf vervolgens als het ware binnenstebuiten te keren. De woorden, voorbeelden of metaforen te vinden om uit te leggen wat er gebeurt. Liefst op zo’n manier dat andere mensen – jullie dus – er ook hun voordeel mee kunnen doen. Geen geringe opgave.
Belemmerende gedachten
Zou ik moeten samenvatten wat de rode draad was van de afgelopen maanden dan zou ik twee belangrijke elementen eruit willen lichten.
Het eerste is het herkennen van mijn eigen belemmerende gedachten en deze gericht aanpakken. Als ik even heel kort door de bocht mag gaan, dan is het enige wat in de weg staat aan overvloed mijn eigen, belemmerende gedachten. En als je er op gaat letten merk je dat die belemmerende gedachten je de hele dag zoet kunnen houden. Soms zijn ze verkleed als een angst of als een overtuiging. Vaak is het gewoon een drammerige stem die me vertelt dat iets wat ik begonnen ben ’toch nooit gaat lukken’. Als je je eigen gedachten en reacties van een afstandje observeert sta je verstelt van de drukte in je hoofd.
Ik maak er al een tijd een gewoonte van om mijn gedachten te labelen, zonder actief te proberen deze te veranderen. Als er zo’n belemmerende gedachte boven drijft krijgt dat van mij het label ‘angst’ of ‘oordeel’. Dat leverde me waardevolle inzichten op over terugkerende belemmeringen die kennelijk vrij diep in mijn systeem zitten. Er zijn situaties waarin telkens onzekerheid, angst of oordelen getriggerd worden. Daarbij is EFT voor mij ongelofelijk effectief geweest: een bedriegelijk eenvoudige methode waarmee je emotionele belemmeringen kwijtraakt. Zeker een aanrader om je daar eens in te verdiepen!
Vertrouwen
Het tweede is overgave aan het moment en er op vertrouwen dat alles precies zo gaat als het moet gaan. Het loslaten van de eeuwige – en niet-effectieve – kramp om resultaten te beïnvloeden geeft veel meer ruimte in mijn hoofd en in mijn lijf. Zo merkte ik maandagochtend tot mijn verdriet dat ik het diamantje uit de ring, die ik heb gekregen toen ik ben bevallen van mijn dochter, ben verloren. Een piepklein maar voor mij ongelofelijk waardevol diamantje en het kan overal liggen. Ik deed wat waarschijnlijk iedereen in die situatie zou doen. Ik liep mijn route op het werk een aantal keer terug en keerde het huis ondersteboven op de plekken waar ik pas nog was geweest. De zwaarte van het verlies voor dat emotioneel zo kostbare steentje voelde ik in mijn hele lijf.
Aan het einde van de dag nam ik de beslissing om te stoppen met het naar beneden kijken in de hoop het diamantje te vinden. Ik had er alles aan gedaan, het leverde niks op en gaf me letterlijk gevoel het hoofd te laten hangen. In plaats daarvan nam ik de beslissing juist weer met opgeheven hoofd te lopen. Het is wat het op dit moment is en als ik het steentje terug moet vinden, dan zal dat gebeuren. Het steentje zal mij in dat geval vinden. En onmiddelijk voelde ik, naast verdriet, ruimte. In mijn hartstreek en in mijn onderbuik. Bovendien leek alsof ik weer vollediger kon ademen. Ongelofelijk hoe je je eigen lijf met je gedachten ‘op slot’ kan zetten.
Parkeerplaats
Acht maanden project overvloed hebben me geholpen meer mijn rauwheid en authenticiteit te laten zien. Dat heeft een paar bijzondere bij-effecten. Ik ben congruenter: wat ik zeg en mijn gedrag en handelen kloppen met elkaar. Ik ben meer ingetuned op wat ik voel en dat maakt dat ik meer vreugde en diepgang ervaar. Ook in uitdagende situaties. De ondertoon van overvloed en dankbaarheid is sterker geworden. Maar de keerzijde is dat ik ook duidelijker dan voorheen voel dat bepaalde oude vriendschappen eigenlijk niet oprecht zijn. En dat is best een bittere pil.
In de maand dat ik met mijn gezin door de VS en Canada heb getoerd heeft deze energie veel bijzondere ontmoetingen en gesprekken opgeleverd. Het Universum lijkt me af en toe gerichte porretjes in de goede richting en steuntjes in de rug te geven. Bijzondere situaties, synchroniciteit. Een bijzonder prettig bijeffect is dat ik duidelijker voel wat mijn lijf nodig heeft, waardoor ik zonder moeite een evenwichtig gewicht heb bereikt, beter slaap en vrijwel geen koffie meer drink. En geloof het of niet: ik hoef zelfs in hartje Amsterdamzelden meer te zoeken naar een beschikbare parkeerplaats!