over passie, doen waar je goed in bent en ondernemerschap

Ik werk zes jaar voor mezelf. Uurtje-factuurtje zoals ze dat ook wel noemen. Hartstikke leuk en gevarieerd. Ondanks de vele uren, kilometers file en de grote hectiek komt het idee om ooit weer terug in loondienst te gaan geen moment bij me op. Geen seconde.

Toch kreeg ik vorig jaar het gevoel dat ik iets anders wilde, verder wilde. Dat alleen projecten leiden zoals ik deed niet voldoende uitdaging meer voor me was. Ik was klaar voor iets groters. Liefst iets dat groter is dan ik zelf.

Al een tijdje sluimerde het idee dat ik iets aan mijn schaalbaarheid moest doen. Dat ik meer mensen tegelijkertijd wilde kunnen bedienen, in plaats van één klant per dag. Er zitten maar zoveel uren in een week en ik moest steeds vaker ‘nee’ verkopen aan nieuwe klanten. Maar dat was niet het belangrijkst. Ik wilde meer impact hebben, positief verschil maken.

Midlife

Het had wat weg van een midlife crisis. Wat had ik nou neergezet en wat bleef er voor tastbaars achter als ik mijn klus had afgerond? Als ik het opschrijf klinkt het vrij banaal, maar ik had er echt buikpijn van. Een periode van zelfonderzoek, journaling en contemplatie volgde. Verschillende opties passeerden de revue. Ik vond coachen erg leuk, dus ik bood mijn diensten als coach aan. Al snel had ik klanten en alhoewel ik dat erg leuk vond (en vind!), voelde het niet als dé oplossing voor mijn persoonlijke crisisje.

Toen stuitte ik op onderstaand modelletje. Heel simpel en kernachtig en daarmee, in mijn geval, super effectief. Ik bleek namelijk vooral te opereren op het snijvlak van waar ik goed in ben en wat goed betaalt. ‘Rich but bored’ is wat stevig uitgedrukt, maar ik merkte wel dat alleen hetzelfde kunstje herhalen op verschillende locaties niet langer het heilig vuur in me ontwaakte. Het coachen bracht al wel meer het element ‘what you love’ in, maar  nog niet in de omvang die ik voor ogen had.

 

Waar ik goed in ben is projecten leiden. In het helpen van mensen en organisaties om te veranderen. Op een manier die bij ze past, die niet forceert, maar ondersteunt. Wat ik geweldig vind is mensen inspireren en aan het denken te zetten over mindset en het activeren van overvloed in hun leven. Door te spreken. Door te schrijven. Door te coachen. Wat ik – als hobby – doe voor Project Overvloed, zeg maar. Hoe kon ik de dingen zo combineren dat ik die sweet spot in het midden zou vinden?

Twee werelden

Al die tijd heb ik lopen denken waar en hoe die thema’s bij elkaar komen. Wilde ik die twee werelden naast elkaar laten bestaan? Wil ik mijn ‘zweverige’ kant helemaal los houden van mijn ‘zakelijke’, zoals ik in mijn uurtje-factuurtje werk doe? Ik heb hier erg over getwijfeld. Had niet het idee dat er begrip zou zijn in mijn zakelijke netwerk voor de dingen waar ik in mijn privéleven mee bezig ben. Maar het begint, hoe ik het ook wend of keer, steeds meer door elkaar te lopen. Kennelijk is het voorbestemd om elkaar ergens te gaan raken.

Er was een hele goede coach voor nodig om mij te wijzen op wat er eigenlijk al aan zat te komen: Project Overvloed is de basis voor mijn succes als projectleider. Het is de combinatie van mindset, het inzetten van mijn passie voor spreken en schrijven en mensen inspireren die maakt dat ik meer klanten krijg dan ik aan kan. En toen dat kwartje eenmaal viel was het vervolg simpel.

Ik besloot alles wat ik in twintig (…!) jaar projectmanagement heb geleerd om te vormen tot een online en offline training. Al mijn ervaring, tegenslag, inspiratie, kant-en-klare kennis en methodieken te gaan delen met andere projectleiders. Om ze te behoeden voor fouten die ik heb gemaakt. Maar ook om ze te inspireren dat het ook op een andere manier kan. Dat projecten leuker, moeitelozer en positiever kunnen zijn. Zó kan ik iets bereiken dat groter is dan ik zelf ben. Iets dat waarde toevoegt, ook als mijn project achter de rug is. Bovendien kan ik eindelijk een heel nieuw geluid laten horen in het traditionele projectleiderswereldje. Een geluid waarvan ik zeker weet dat veel mensen maar ook veel organisaties er hard aan toe zijn.

Moraal

De moraal van dit verhaal? Misschien zijn er wel meerdere moralen. De eerste is: zoek je sweet spot door te kijken waar wat je leuk vindt, wat je goed kan en waar je voor betaald kan worden elkaar raken. Maar minstens zo belangrijk is wat mij betreft: zoek het niet in grootse , ingewikkelde en verre dingen, maar combineer op een zo prettig mogelijke manier wat je al weet en doet en dan komt er een bak energie los waar je versteld van staat.

 

Voor de nieuwsgierigen: op www.deimplementatiedokter.nl lees je meer over de zakelijke kant van het verhaal.

je bedrijf starten vanuit loondienst

Ondernemen is heerlijk. Ik zou nooit meer anders willen. Toch heb ik de eerste (bijna 20!) jaren van mijn werkzame leven banen in loondienst gehad. En daar was ik heel tevreden mee. Ik deed zinvol werk en ik werd genoeg uitgedaagd om te leren en me te ontwikkelen.

Ergens diep van binnen heb ik altijd wel gevoeld dat ik ooit voor mezelf zou willen beginnen. Ik had alleen allerlei overtuigingen die niet meewerkten. Dat ik nergens goed genoeg in was om me te kunnen onderscheiden. Dat er niemand op me zat te wachten. Dat ik nooit geld zou durven vragen voor mijn diensten. Bovendien had ik een hekel aan alles wat riekte naar opdringerig verkopen of het bedrijven van marketing. En ik dacht oprecht dat dat nodig was om een bedrijf te kunnen bouwen.

Kortom, een waslijst met redenen om het niet te durven. En maar één reden om het wel te willen: het verlangen naar de vrijheid om helemaal op mijn manier te werken, dingen te doen waar ik van hou en goed in ben.

Sprong

Ik lees graag hoe andere ondernemers de sprong hebben gemaakt van loondienst naar voor helemaal voor zichzelf beginnen. Die verhalen zijn inspirerend en spannend; ik voel gewoon de gespannen verwachting en de energieke ontlading als de knoop eenmaal wordt doorgehakt.

Ik herinner me goed hoe ik bijna twee jaar lang de opgespaarde vrije dagen op mijn werk gebruikte om mijn klussen als ZZP’er te doen. En daarnaast nog avond aan avond bezig was met voorbereidingen. Een drukke tijd waarin ik borrelde van de energie en de plannen. Maar ik had ook het besef dat ik nog lang niet genoeg verdiende met mijn bedrijfje om mijn baan in loondienst helemaal op te kunnen geven.

Op internet zijn tips en verhalen te lezen over hoe je pas écht kunt gaan ondernemen als je je schepen – bijvoorbeeld in de vorm van een betaalde baan – achter je verbrand hebt. Door veel ervaringsdeskundigen wordt dit gezien als een kritische mindset-shift die nodig is om er helemaal voor te gaan. En alhoewel ik begrijp waar dat vandaan komt en waarom dat voor sommigen heel goed kan werken, wil ik hier toch een tegengeluid laten horen. Mijn ervaring is namelijk anders.

Ontspannen leren ondernemen

Het klinkt niet zo stoer, maar ik ben niet een type dat meteen het diepe in springt. Ik ben die vrouw die je aan de rand van het zwembad rustig haar tijd ziet nemen om eerst een voet in het water te steken. Dan nog één. En die vervolgens helemaal in haar eigen tempo aan de temperatuur van het water went.

Zo ben ik ook begonnen met ondernemen. Ik wist wat ik leuk vond, maar nog niet goed hoe ik dat in een product of dienst kon vertalen. Twee jaar lang heb ik dus op die rand van het zwembad gezeten om me stukje bij beetje in het water te laten zakken. Ja, dat had sneller gekund. Veel sneller zelfs. Maar het punt was: ik had geen haast. Ik had namelijk een heerlijke uitgangspositie.

Ik had op dat moment een baan waar ik zeker niet met tegenzin naartoe ging. Die baan gaf me de kans om te experimenteren. Te oefenen met spreken voor een publiek, complexe onderwerpen op een eenvoudige manier uitleggen of draagvlak te krijgen voor een verandering. Vanaf het moment dat ik me had voorgenomen naar het ondernemerschap toe te werken, was mijn baan op slag veranderd in een betaalde leerwerkplek. Een speeltuin waarin ik de vaardigheden die ik voor het ondernemerschap nodig had kon ontwikkelen of aanscherpen. Het voelde als een enorme luxe om vanuit deze ontspannen positie te leren ondernemen. Te ontdekken wat wel en niet voor mij werkte. Om te dromen, bouwen, uitproberen en bij te schaven.

Veiligheid

Kijk ik terug naar alle banen die ik heb gehad vanaf mijn studietijd, dan moet ik concluderen dat alles wat ik daar geleerd heb, heeft geleid tot wat ik nu kan en doe. Plannen maken, schrijven, spreken, een begroting opstellen, beïnvloeden, managen. Zonder mijn banen had ik niet geweten waar mijn kracht lag en talent lag. Bovendien had ik geen idee gehad van de context waarin mijn klanten werken.

Inderdaad, een heel aantal dingen kon ik niet in mijn werkuren oppakken. Werken aan een website, het ontwerpen van een logo, offertes maken voor potentiële klanten, het verzorgen van werksessies. Die activiteiten verplaatsten naar de avonden, de weekenden en naar verlofdagen. Maar de ontspannen veiligheid van een maandelijks salaris gaf me wel de vrijheid om eventueel te concluderen dat ondernemen niet beviel. En die veiligheid voelde, zeker in het begin, te goed om te laten schieten.

Een mooie bijkomstigheid was de input van collega’s. Naarmate mijn plannen concreter werden vertelde ik meer collega’s wat ik aan het doen was. Dat leverde niet alleen waardevolle feedback op, maar leidde ook tot nieuwe connecties en een paar positieve reviews over mijn manier van werken. Zo werden de eerste stappen op het marketingpad een stuk minder beladen dan ik verwacht had. En uiteindelijk werd mijn laatste werkgever één van mijn eerste klanten!

Balans

Wat ik duidelijk wil maken is dat het starten met ondernemen niet een aan/uit situatie is. Je kan vandaag beginnen. Dat hoeft geen geld te kosten en er zijn geen grootse en meeslepende beslissingen voor nodig. Alleen een verlangen en een idee. Je kunt op je eigen tempo toewerken naar een punt waarop je besluit dat je je volledig wilt gaan storten op het ondernemerschap. Of niet.

Ik begrijp de ervaringsdeskundigen die zeggen dat je zelf momentum moet creëren. Dat je jezelf als het ware moet dwingen tot ondernemerschap door een grootse beslissing te nemen, zoals je baan in loondienst opzeggen. Voor sommigen is dat inderdaad wat het allerbeste werkt, het de-dood-of-de-gladiolen-effect. Voor mij werkte dat niet; het idee blokkeerde me. Ik ben stapje voor stapje op zoek gegaan naar de juiste balans. Een balans tussen mijn bedrijf laten groeien en mijn baan in loondienst loslaten in een tempo dat goed voelde. En die balans schoof, samen met mijn ondernemersmindset, steeds een stukje verder op.

Jij weet het best wat goed voelt. Jij weet het best welk tempo en welke beslissingen zorgen dat het blijft ‘kloppen’. Er is geen goed en geen fout. Dat is wat mij betreft het allermooiste van ondernemen: er zijn geen regels waar je je aan moet houden. Je kan de vorm creëren die het beste bij jouw unieke talenten, voorkeuren en levenswijze past.

Hoe ik ondernemer werd – en hoe jij dat ook kunt worden

Precies vijf jaar geleden sprong ik in het diepe: ik besloot mijn baan in loondienst op te zeggen en voor mezelf te beginnen. Dat klinkt stoer, maar er waren jaren van jobhoppen, twijfel, onzekerheid en eindeloos uitstellen aan vooraf gegaan. Het lukte me niet om concreet te maken hoe ik dacht mijn geld te gaan verdienen. Wie zou bereid zijn om voor mijn diensten te betalen? Hoe zou ik klanten vinden? Om maar te zwijgen over de angst dat ik nog jaaaaaaren van mijn pensioen af zat, en wat als het bij maar bij een eenmalige opdracht zou blijven?

Ik zag al voor me hoe ik met hangende pootjes terug zou moeten naar mijn baas….

Dingen begonnen te veranderen toen ik andersom ging denken. Wat vind ik leuk, wat kan ik goed? In plaats van hoe kan ik geld verdienen? Het begon met een inventarisatie van dingen waar ik energie van krijg. Dingen als: teamspirit, schrijven, mensen inspireren, fotograferen. Door mijn oogharen kijkend probeerde ik er een rode draad in te zien. Dat lukte niet meteen. Wat had fotograferen te maken met handwerken en tuinieren? Maar toen ik een stukje ‘uitzoomde’ merkte ik dat er wel degelijk een verband was. Het gaat allemaal over creativiteit en creëren; iets in de wereld zetten. Het voelde meteen alsof ik op het punt stond mijn persoonlijke opdracht te ontdekken. Ik wist alleen nog niet wat dat was.

Het bleek een proces dat tijd nodig had. Het moest rijpen. Naarmate ik het lijstje steeds meer internaliseerde, werd voor mij steeds concreter wat ik wilde gaan doen. Daarnaast kostte het tijd om me comfortabeler te gaan voelen. Comfortabel bij het idee dat ik in beweging moest komen om dingen te veranderen.

Met de vibe die ontstaat als je passie en daadkracht samenbrengt kun je bergen verzetten.

Dat ontdekte ik toen ik een eerste concrete babystap maakte op weg naar het ondernemerschap. Zodra ik voelde dat mijn plannen rijp waren om met een paar mensen te delen kreeg ik een klusje als facilitator en dagvoorzitter. Gewoon naast mijn baan in loondienst, maar precies het duwtje dat ik nodig had. Want naast het inhoudelijk voorbereiden moest ik me inschrijven bij de Kamer van Koophandel, een contractje en een template voor een factuur opstellen. Dat maakte alles opeens wel heel echt… Je bent ondernemer zodra je dat aan de buitenwereld meldt en je eerste product daadwerkelijk gekocht kan worden. Daarheb je geen website of logo voor nodig. Alleen een plan en de bereidheid om die uit te voeren.

Deze klus (en daarna nog één. En nog één) maakte dat het jasje van zelfstandigheid me steeds beter ging passen. Bovendien leerde het me waardevolle lessen over het vragen van geld voor iets wat me gevoelsmatig makkelijk afgaat. Over het opzetten van een boekhouding en over het pitchen van wat ik doe, zonder dat het opdringerig voelt.

Ondertussen werkte ik nog steeds vier dagen per week in loondienst. Maar ook daar begon het werk zich meer en meer om mijn interesses te vormen. Zodra je helder hebt wat je toegevoegde waarde is en waar je opdracht ligt is die energie zo krachtig dat alles om je heen mee begint te bewegen. En zo ontvouwde het zich na ongeveer een jaar dat ik een gouden kans in de schoot kreeg geworpen. Als alles in het Universum zich zó samenspant om je een kans te geven dan zeg je simpelweg geen nee.

Ik was de meest onwaarschijnlijke kandidaat voor een opdracht, maar toch werd het mij gegund

Dus sprong ik. Ik diende mijn ontslag in bij mijn baas en werk sinds die dag volledig voor eigen rekening en risico. Dat is nu vijf jaar en ik heb geen dag terug gewild. Ik ben trots en dankbaar dat ik kan zeggen dat ik sindsdien geen dag zonder opdracht heb gezeten. Keer op keer bevestigt dat, dat dit een goede keuze is geweest.

Ik ken veel mensen die ook dromen van een grote verandering. Een droombaan. Een eigen bedrijf. Vaak weten ze nog niet precies wat ze willen, net als ik destijds. Toch zijn de stappen van dromen naar doen voor iedereen ongeveer hetzelfde. Daarom hierbij de stappen die ik in grote lijnen heb gezet.

1.Inventariseer je interesses, passies en hobby’s. Laat niks achterwege, het doet er in deze fase helemaal niet toe of je er geld mee kunt verdienen of niet. Het gaat puur om het verzamelen van informatie over jezelf en hoe je het liefst je tijd doorbrengt. Dat is waardevolle informatie over waar jouw unieke toegevoegde waarde zit.

2. Analyseer je lijst. Zoom uit om te kijken of je een rode draad kunt ontdekken. Probeer je interesses te bundelen om ze zo te reduceren tot 3 tot 5 overkoepelende thema’s. Misschien zeggen je interesses dat je resultaatgericht, creatief of analytisch bent. Dat je graag buiten bent of met kinderen of dieren werkt. Vertaal het nog niet naar een baan of beroep, kijk alleen wat jouw unieke set aan interessegebieden is.

3. Maak een eerste vertaling van mogelijke activiteiten die je op basis van deze lijst zou kunnen doen. Wees je bewust van hoe het voor je voelt. Je ego zal geneigd zijn bij elk idee allerlei bezwaren op te werpen, maar als je subtiele champagnebelletjes in je buikt voelt dan weet je dat je op de goede weg bent. Let dus vooral op de subtiele signalen en niet op het geschreeuw van je ego!

4. Neem een eerste babystapje in de goede richting. Kan je iets in je huidige werk aanpassen waardoor je de iets meer met je interessegebied gaat doen? Ergens een dagje meelopen als vrijwilliger of stagiair? Kan je een afspraak maken met iemand die al doet wat jij wilt doen om te horen hoe dat is? Kan je een mentor vinden die je op weg helpt? In deze fase ontdek je of dit echt jouw richting is. Dat is een kwestie van voelen of je je comfortabel kunt voelen in deze rol. Smaakt het naar meer? Of is het toch niet wat je er van verwacht had? In dat geval ga je terug naar stap 3.

5. Als je bij stap 4 het champagnegevoel kreeg, het gevoel dat je hier voor gemaakt bent, dan ga je automatisch open staan voor een grotere stap. Je durft te communiceren waar je mee bezig bent, je gaat de kansen herkennen die op je pad komen en ze boezemen je niet langer angst in.

Er zijn talloze redenen om iets niet te doen en maar één om het wel te doen: je hart jubelt en je voelt champagnebubbels in je buikt. Je bent klaar om te springen!

Laat je niet uit het lood slaan als het niet meteen tot iets concreets leidt. Het is prettig om bezig te zijn met het verder verfijnen en ontwikkelen van je plannen. Door hier op een geïnspireerde en ontspannen manier aan te werken word je een magneet voor kansen en vindt je droombaan of bedrijf jou vanzelf.