schrijf jezelf omhoog

Ik schrijf al zo lang ik me kan herinneren. Dagboeken, verhaaltjes, later ook blogs en vele stukken voor mijn werk. Schrijven is voor mij een manier om mijn ideeën te delen. Maar ook om te denken, om mijn gedachten te ordenen. Vaak is het bijna een manier van meditatie: ik schrijf free-format een eind weg en zie vol verbazing wat er na een tijdje op papier verschijnt. Dan zie ik opeens haarscherp wat er al een tijdje in mijn onderbewuste aan het borrelen en gisten was.

Soms zakt de behoefte aan schrijven een tijdje weg. Vooral als ik beroepsmatig een tijdje veel schrijfwerk heb, is het gevoel dat ik mijn gedachten móet opschrijven een stuk minder. Soms kan ik een tijd lang alleen schrijven als ik boos of gefrustreerd ben. Moet ik iets van me af schrijven om het vervolgens te verscheuren en met een rustiger gemoed weer verder te gaan. Maar de laatste tijd gebruik ik schrijven voor iets heel  anders. En dat is waar ik het vandaag over wil hebben. Schrijven als tool om je ‘mojo’ zo op te krikken dat je dagen een gouden randje krijgen.

Affirmaties

Een tijdje terug schreef ik over mijn wat moeizame relatie met affirmaties. Ik besefte dat affirmaties een manier zijn om je bewustzijn als het ware te marineren in een andere mindset. Onbewust praten we de hele dag door tegen onszelf. En helaas is wat we zeggen vaak niet fraai. “Dat lukt nooit” of “Zo’n suffe fout kan alleen ik maken” of “Ik ben hier gewoon niet slim genoeg voor”. Herkenbaar?

Zodra je je bewust wordt van die innerlijke dialoog kun je deze gaan sturen. En affirmaties zijn daarbij een krachtig instrument. Het is bij het gebruik van affirmaties belangrijk dat je zorgvuldig uitgekozen, positieve bewoordingen gebruikt die voor jou betekenis hebben. Dat zorgt ervoor dat er positieve gedachten en gevoelens bij je ontstaan. Gedachten veroorzaken gevoelens.

Als je er in slaagt je gedachten te veranderen veranderen ook je gevoelens.

Ladder

Ik had destijds een manier gevonden waarop affirmaties voor mij begonnen te werken. Maar Project Overvloed zou geen project zijn als ik niet aan de slag zou gaan met het verbeteren van mijn methodieken en het meten van de resultaten.

Het begon met het manifestatiedagboek van Maartje Koper. Daar stond een heel helder en herkenbaar staatje in van de bewustzijnsladder. Deze begint op het laagste niveau met wanhoop, depressie en onmacht en loopt via treden als woede, zorgen en pessimisme steeds verder omhoog. Hoe hoger op de ladder, hoe prettiger je gevoelens. Onderweg naar boven kom je tevredenheid, enthousiasme en liefde tegen. Helemaal bovenaan de ladder wentel je je in dankbaarheid en vreugde. Het dagboek van Maartje geeft een aantal tools om je al schrijvend naar een hogere trede op de ladder te brengen.

Waar het bij mij aanvankelijk mis ging met affirmaties, was dat ik te snel teveel sporten van de ladder wilde overslaan. Daarom klopte het gevoelsmatig niet en hield ik mezelf voor de gek. De stap van depressie naar passie is bijvoorbeeld veel te groot en gaat nooit in één keer werken. Dan kun je affirmeren tot je een ons weegt.

Schrijf jezelf omhoog

Wat ik destijds al ontdekte was dat affirmeren beter werkte als je de stappen minder groot maakt. In één keer zes treden overslaan werkt gewoon niet. Niet op een echte ladder en niet op deze ladder. In Maartjes dagboek staat een oefening waarmee je je eigen script voor de dag schrijft. Zij noemt dat een ‘geldscript’, maar je kunt elk willekeurig script schrijven. En het werkt als een trein! Met het script programmeer je je onderbewuste op zo’n manier dat het je nieuwe realiteit wordt. Dat werkt alleen als je onderwerpen in je script gebruikt die je raken, die iets doen met je gevoel. Iets wat nu nog te ver van je bed ligt (“ik word morgen wakker als multimiljonair”) brengt geen echte beweging.

Inmiddels gebruik ik niet meer het dagboek, maar heb ik er mijn eigen oefening van gemaakt. Iedere ochtend begin ik met mijn script. Ik schrijf hoe ik wil dat de dag verloopt, wat ik wil bereiken, hoe ik me wil voelen, wat ik wil meemaken. Ik maak daar geen onwaarschijnlijke verhalen van, maar ik voel hoe ik mijn mojo net één of twee treden hoger kan krijgen. Per dag kan dat heel anders uitpakken.

Shiften

Soms schrijf ik daadwerkelijk een soort script. Maar meestal zijn het wat losse zinnen die maken dat ik me goed voel. Een paar willekeurige voorbeelden: vandaag ga ik moeiteloos de volgende drie taken afronden […]. Ik voel me energiek, enthousiast en geïnspireerd. De training van vandaag verloopt ontspannen; ik voel de behoefte van de groep aan en weet daar op in te spelen. Ik heb zelfvertrouwen en ben gefocust.

Al tijdens het schrijven voel je je energie shiften en jezelf ‘lichter’ worden. In het begin kan het wat ongemakkelijk voelen om jezelf ‘een verhaaltje te vertellen’. De kunst is om het een kans te geven en niet te snel op te geven. Elke keer opnieuw ben ik verbluft van het resultaat. Niet alleen voel ik me beter na het schrijven, maar mijn scripts blijken keer op keer bewaarheid te worden. Daardoor begin ik steeds meer te vertrouwen te krijgen en steeds een stapje verder te gaan met mijn script.

over passie, doen waar je goed in bent en ondernemerschap

Ik werk zes jaar voor mezelf. Uurtje-factuurtje zoals ze dat ook wel noemen. Hartstikke leuk en gevarieerd. Ondanks de vele uren, kilometers file en de grote hectiek komt het idee om ooit weer terug in loondienst te gaan geen moment bij me op. Geen seconde.

Toch kreeg ik vorig jaar het gevoel dat ik iets anders wilde, verder wilde. Dat alleen projecten leiden zoals ik deed niet voldoende uitdaging meer voor me was. Ik was klaar voor iets groters. Liefst iets dat groter is dan ik zelf.

Al een tijdje sluimerde het idee dat ik iets aan mijn schaalbaarheid moest doen. Dat ik meer mensen tegelijkertijd wilde kunnen bedienen, in plaats van één klant per dag. Er zitten maar zoveel uren in een week en ik moest steeds vaker ‘nee’ verkopen aan nieuwe klanten. Maar dat was niet het belangrijkst. Ik wilde meer impact hebben, positief verschil maken.

Midlife

Het had wat weg van een midlife crisis. Wat had ik nou neergezet en wat bleef er voor tastbaars achter als ik mijn klus had afgerond? Als ik het opschrijf klinkt het vrij banaal, maar ik had er echt buikpijn van. Een periode van zelfonderzoek, journaling en contemplatie volgde. Verschillende opties passeerden de revue. Ik vond coachen erg leuk, dus ik bood mijn diensten als coach aan. Al snel had ik klanten en alhoewel ik dat erg leuk vond (en vind!), voelde het niet als dé oplossing voor mijn persoonlijke crisisje.

Toen stuitte ik op onderstaand modelletje. Heel simpel en kernachtig en daarmee, in mijn geval, super effectief. Ik bleek namelijk vooral te opereren op het snijvlak van waar ik goed in ben en wat goed betaalt. ‘Rich but bored’ is wat stevig uitgedrukt, maar ik merkte wel dat alleen hetzelfde kunstje herhalen op verschillende locaties niet langer het heilig vuur in me ontwaakte. Het coachen bracht al wel meer het element ‘what you love’ in, maar  nog niet in de omvang die ik voor ogen had.

 

Waar ik goed in ben is projecten leiden. In het helpen van mensen en organisaties om te veranderen. Op een manier die bij ze past, die niet forceert, maar ondersteunt. Wat ik geweldig vind is mensen inspireren en aan het denken te zetten over mindset en het activeren van overvloed in hun leven. Door te spreken. Door te schrijven. Door te coachen. Wat ik – als hobby – doe voor Project Overvloed, zeg maar. Hoe kon ik de dingen zo combineren dat ik die sweet spot in het midden zou vinden?

Twee werelden

Al die tijd heb ik lopen denken waar en hoe die thema’s bij elkaar komen. Wilde ik die twee werelden naast elkaar laten bestaan? Wil ik mijn ‘zweverige’ kant helemaal los houden van mijn ‘zakelijke’, zoals ik in mijn uurtje-factuurtje werk doe? Ik heb hier erg over getwijfeld. Had niet het idee dat er begrip zou zijn in mijn zakelijke netwerk voor de dingen waar ik in mijn privéleven mee bezig ben. Maar het begint, hoe ik het ook wend of keer, steeds meer door elkaar te lopen. Kennelijk is het voorbestemd om elkaar ergens te gaan raken.

Er was een hele goede coach voor nodig om mij te wijzen op wat er eigenlijk al aan zat te komen: Project Overvloed is de basis voor mijn succes als projectleider. Het is de combinatie van mindset, het inzetten van mijn passie voor spreken en schrijven en mensen inspireren die maakt dat ik meer klanten krijg dan ik aan kan. En toen dat kwartje eenmaal viel was het vervolg simpel.

Ik besloot alles wat ik in twintig (…!) jaar projectmanagement heb geleerd om te vormen tot een online en offline training. Al mijn ervaring, tegenslag, inspiratie, kant-en-klare kennis en methodieken te gaan delen met andere projectleiders. Om ze te behoeden voor fouten die ik heb gemaakt. Maar ook om ze te inspireren dat het ook op een andere manier kan. Dat projecten leuker, moeitelozer en positiever kunnen zijn. Zó kan ik iets bereiken dat groter is dan ik zelf ben. Iets dat waarde toevoegt, ook als mijn project achter de rug is. Bovendien kan ik eindelijk een heel nieuw geluid laten horen in het traditionele projectleiderswereldje. Een geluid waarvan ik zeker weet dat veel mensen maar ook veel organisaties er hard aan toe zijn.

Moraal

De moraal van dit verhaal? Misschien zijn er wel meerdere moralen. De eerste is: zoek je sweet spot door te kijken waar wat je leuk vindt, wat je goed kan en waar je voor betaald kan worden elkaar raken. Maar minstens zo belangrijk is wat mij betreft: zoek het niet in grootse , ingewikkelde en verre dingen, maar combineer op een zo prettig mogelijke manier wat je al weet en doet en dan komt er een bak energie los waar je versteld van staat.

 

Voor de nieuwsgierigen: op www.deimplementatiedokter.nl lees je meer over de zakelijke kant van het verhaal.

hoe je je leven écht kunt veranderen

Ik zat laatst wat te mijmeren wat nou het geheim is achter een geslaagde verandering doorvoeren in je leven. Kijk ik terug op de afgelopen – pak ‘m beet – twintig jaar, dan zie ik dat er steeds een soort ritme in zit. Steeds treedt er na vijf tot zeven jaar een verandering op die wordt ingegeven door dezelfde soort energie. Om maar bij het eind te beginnen: een effectieve verandering heeft een paar noodzakelijke ingrediënten:

  1. Noodzaak en/of een brandend verlangen
  2. Vertrouwen
  3. Doorzettingsvermogen

Wat de aard van de verandering ook is, je ontkomt niet aan deze bestanddelen. Of je nu gezond wilt gaan leven, voor jezelf wilt beginnen of je huis wilt verbouwen.

Van yup naar consuminderaar

Vanuit mijn eerste baan ben ik snel carrière gaan maken en ik kreeg in die periode (op vrij jonge leeftijd) mijn twee kinderen. Een gejaagd bestaan, maar – afgezien van de kinderen – helemaal in lijn met wat er in mijn omgeving bij vrienden gebeurde. Voor mijn omgeving was veel hectiek, veel werken en weinig tijd voor jezelf de norm.

In 2008 ging het roer om. De onrust sluimerde al langer. Tijdens een heerlijke vakantie met de tent in Spanje met het gezin besloten we bewust uit de ratrace te stappen en een grote omschakeling te maken naar bewuste eenvoud. Dat betekende een paar radicale levenswijzigingen in een vrij korte tijd: van consumeren naar consuminderen. Van een jachtig leven naar eenvoud en overzicht. Van een yuppenbestaan naar minder werken en veel minder verdienen. Van kopen naar zoveel mogelijk zelfvoorzienend leven.

Kramp

Zo’n twee jaar geleden begon het opnieuw te knellen. Niet omdat ik de bewust eenvoudige levensstijl helemaal niet meer wilde, maar omdat het op punten gevoelsmatig niet meer klopte. Eenvoudig leven had ons heel veel opgeleverd, waaronder een situatie waarin we binnen niet al te lange tijd bijna met pensioen zouden kunnen gaan. En dat terwijl ik pas begin veertig was. Het besef begon steeds meer door te dringen dat ik daar niet klaar voor was. Sterker nog, de manier waarop we op dat moment leefden was niet wat ik de rest van mijn leven zou willen volhouden. Ik merkte dat ik een vrij ingewikkeld sentiment rond geld had ontwikkeld.

Ik had een soort ‘kramp’ ontwikkeld rond het uitgeven van geld. Het besparen en bezuinigen was zo’n sport geworden, dat het in de weg begon te zitten. Zoals een topsporter die zich schuldig voelt als hij zich een keer niet aan zijn regime houdt, kon ik niet meer genieten van een keer ‘los gaan’. En los gaan betekende op dat moment bijvoorbeeld een keer iets op een terrasje bestellen terwijl het eigenlijk goedkoper was om iets uit de supermarkt te halen en dat op een bankje op te drinken.

File

Project Overvloed werd geboren om te onderzoeken wat er zou gebeuren als ik al het goede uit mijn bewuste en eenvoudige manier van leven zou combineren met een overvloedsmindset. Maar terwijl ik nog volop bezig ben om met veel passie en verwondering nog meer overvloed in mijn leven te creëren, begon er ook een nieuwe kramp.

Ik werk sinds ruim vijf jaar volledig voor mezelf en heb het geluk dat ik genoeg opdrachten heb. Dat betekent dat mijn weken vol zitten met héél vroeg opstaan, in de file staan, werken bij klanten (in mijn geval vooral in ziekenhuizen) en ’s avonds door de spits weer naar huis rijden. Ik vind mijn werk nog altijd heerlijk, maar het feit dat alles hangt op mijn fysieke aanwezigheid begint te knellen. Bovendien vind ik de 12 tot 15 uur file per week gewoon te gortig. Sinds eind vorig jaar ben ik daarom mijn bedrijfsmodel radicaal aan het bijstellen. Geen verandering in mijn overvloedmindset dus, maar wel in de manier waarop ik inkomen genereer.

Brandstof

Een verandering wordt meestal ingegeven door dat gevoel van ‘kramp’. Ergens knelt iets al een tijd of bestaat een dringende wens, maar pas als je huidige situatie echt in de weg gaat zitten ontstaat een enorm krachtige energie om het te veranderen. Er zijn twee uitstekende soorten brandstof voor verandering: noodzaak (iets doet zoveel ‘pijn’ dat het niet langer vol te houden is) of een brandend verlangen.

Bij alle veranderingen in de afgelopen jaren was er een brandend verlangen en een gevoel van “het móet anders”. Het was precies die energie die nodig was om in actie te komen. Het gaf zoveel brandstof dat ik in staat was nieuwe vaardigheden te leren en te implementeren en alles te lezen wat los en vast zat over die manier van leven.

Terugschakelen

Het tweede ingrediënt is vertrouwen. Zonder vertrouwen dat de gewenste verandering je iets op gaat leveren, dooft de brandstof van het verlangen snel uit. Toen ik in 2008 het roer om gooide vertrouwde ik er volledig op dat mijn keuze me meer levenskwaliteit ging opleveren. Dat ik zou kunnen leven met veel minder geld. Dat ik de status en snelheid van een consultantsbaan makkelijk kon loslaten omdat er peace of mind tegenover zou staan. Het viel niet altijd mee om van zijn vijf terug te schakelen naar zijn twee, maar de combinatie van verlangen en vertrouwen maakte dat ik niet bij de eerste tegenslag wilde opgeven. Sterker nog, het wakkerde mijn verlangen en vertrouwen alleen maar aan. En dat brengt me meteen op het ingrediënt doorzettingsvermogen.

Een verandering is niet van de ene op de andere dag geïmplementeerd. Hoe groot je verlangen en vertrouwen ook is, er is altijd een factor tijd. En een Universum dat je op allerlei manieren uitdaagt om te kijken of dit echt de verandering is waar je voor wilt gaan. Nu ik midden in het omvormen van mijn bedrijfsmodel zit word ik continu uitgedaagd. Er komen verzoeken om toch weer uurtje-factuurtje projecten op locatie te komen doen. Mijn nieuwe diensten worden nog niet op zo’n schaal ingekocht dat ik daar al volledig mijn geld mee kan verdienen. Terwijl ik al wel de nodige investeringen moet doen. Doorzettingsvermogen is essentieel om dit echt van de grond te gaan krijgen.

Weblog

Ook het starten van dit weblog is in zekere zin zo’n uitdaging. Zoals laatst terecht werd opgemerkt had ik op mijn Bewuste Eenvoud blog een grote community met veel lezers en interactie. Op dit blog is dat niet het geval. Ook al is het, zelfs na een jaar, nog een beetje zoeken naar de goede toon en het goede verhaal, ik wil het zeker niet opgeven. Ik heb een groot verlangen om alles wat ik in de afgelopen jaren hierover geleerd heb te delen. En een absoluut vertrouwen dat de mensen die het aanspreekt hun weg naar mijn blog vinden en van zich zullen laten horen.

(her)ontdek je verborgen passie

Stelde je me als kind de vraag wat ik later wilde worden, dan kon het antwoord per uur verschillen. Schrijver. Juf. Directeur. Boer. Journalist. Zelf had ik helemaal niet het gevoel dat ik het niet wist; ik vond alleen veel dingen leuk en ik vond het oneerlijk dat je zou moeten kiezen. Later werd dit beeld bevestigd in beroepskeuzetesten. Iets met schrijven, iets met mensen, iets met buiten bezig zijn. Ik scoorde op veel beroepen ongeveer even hoog. Dat werd door de decaan vertaald als: ze weet het niet. Ik had daarentegen het idee dat ik het prima wist, maar dat er gewoon geen hokje voor was. Ik had sowieso moeite met hokjes. Ik had liever een cluster aan creatieve vrijgevormde hokjes in allerlei vormen en formaten.

Carrièreladder

Maar zo werkt het systeem niet. Het is de bedoeling dat je je bij een studiekeuze zoveel mogelijk beperkt tot een richting waarmee een paar concrete en gangbare beroepen in het vizier komen. Dus ging ik braaf doen wat er van me verwacht werd. Ik studeerde keurig binnen vier jaar af aan de universiteit, vond een baan en beklom vervolgens vijftien jaar lang gestaag de carrièreladder.

Ik was zeker niet ontevreden, maar het begon na verloop van tijd wel te wringen. Want wat had ik nu gedaan met al die andere kanten van mezelf die nu een beetje lagen te verstoffen? Helemaal niks. Wilde ik dit proces van iedere twee jaar weer een stapje hoger in een nieuwe baan eindeloos volhouden? Ik voelde aan alles in mijn lijf een duidelijk NEE. Maar ja. Geld. Jong gezin. Hypotheek.

Spelen

Wat we als kind graag deden is een belangrijke indicator voor waar onze toegevoegde waarde ligt. Als kind hebben we alle ruimte om spelenderwijs te ontdekken waar onze talenten liggen. We zijn niet bang om fouten te maken of af te gaan, maar kunnen ons helemaal laten gaan in onze ontdekkingstocht. Maar omdat het ‘spelen’ is, wordt het niet serieus genomen. Niet door volwassenen, maar – terugkijkend – eigenlijk ook niet door onszelf. En dat is zonde. Want zoveel potentieel dat je bij je geboorte al is meegegeven ligt daar onbenut, te wachten tot je het herontdekt. Niet per se om rijk en beroemd te worden (tenzij dat natuurlijk je grote droom is), maar om te doen wat je graag doet. Om je allermooiste leven te leiden. Dat allermooiste leven is 100% maatwerk en belangrijke aanknopingspunten daarvoor liggen in jezelf besloten.

Worden wie ik ben

Ik begon dat pas te beseffen toen ik in 2004, nog altijd in loondienst, mijn allereerste blog startte. Er begonnen steeds meer mensen mee te lezen en te reageren en opeens was ik schrijver. Maar dat was niet het belangrijkste. Al schrijvend opende ik een deksel. Steeds meer kwam ik in contact met mijn eigen creativiteit en met wat ik graag deed als kind. Met wat ik graag had willen worden als-ik-later-groot-was. Ik besefte dat mijn enige beperking mijn eigen gedachten waren. Niets weerhield me er van om te worden wie ik ben. Ik was degene die me in het hokje met een label had laten opsluiten; niemand had me daartoe gedwongen.

Ik deed een driejarige yogadocenten opleiding en werd juf, gewoon naast mijn kantoorbaan. Ik begon een groentetuin en nam kippen en bijen en werd stadsboerin, gewoon naast mijn kantoorbaan. Het was allemaal een kwestie van gewoon gaan doen. En toen ik eenmaal helemaal begreep hoe dat mechanisme werkte, startte ik vijf jaar geleden mijn eigen bedrijf en werd directeur.

De moraal van dit verhaal?

Heb je het gevoel dat je leven maar een beetje voortkabbelt en er geen perspectief is op iets waar je warm voor loopt? Iets waar je vuurtje van gaat branden? Iets waar je uren over kunt dagdromen? Stap dan eens terug in je kindertijd en bedenk wat je graag deed. Tekende of knutselde je graag? Start dan een creatief projectje. Speelde je graag tikkertje of verstoppertje? Doe een lesje mee met een bootcamp club in het park. Op die manier wakker je je passie aan en open je een poort naar wat er allemaal nog meer voor je mogelijk is. Geloof me: als je daar op in tapt gebeuren er dingen die je niet voor mogelijk houdt!

kick-start 2017 met een persoonlijk mission statement

Na een paar weken vol familie, kerstdiners, champagne en oliebollen is het deze maandag weer back-to-business. Een nieuw jaar voelt voor mij altijd als een verse pagina van een nieuw schrift. De eerste productieve maandag van het nieuwe jaar voelt als de eerste regel die je extra netjes wilt schrijven.

Ook dit jaar had ik weer een uitgebreid lijstje met goede voornemens en ja, ook bij mij sneuvelen die vaak al in de tweede week van januari. Of al op de eerste nieuwjaarsborrel. Dit jaar heb ik het anders gedaan: ik heb geen losse voornemens opgeschreven (meer sporten, meer water drinken, minder snoepen, je kent het wel). Ik ben begonnen met mijn mission statement.

Missie

Het klinkt misschien wat bombasisch, maar in mijn mission statement schrijf ik op wat mijn levensmissie is en wat mijn motivatie is dat te doen. Een levensmissie lijkt iets wat in beton gebeiteld staat, maar ik probeer daar vooral losjes in te blijven. Er is nog een heel leven om het te finetunen of bij te slijpen. Dus de vraag is: wat is op dit moment mijn missie en waarom?

In mijn geval ziet dat er zo uit:

Mijn missie is om mensen te inspireren hun droomleven te creëren en het allerbeste uit zichzelf te halen. Ik doe dat door mijn ervaringen en concrete oefeningen te delen die leiden tot positieve actie. Mijn motivatie is dat ik een beweging in gang wil brengen die de wereld positief beïnvloedt. Mensen die hun allermooiste leven leven, maken de wereld een stukje bewuster en geïnspireerder. Daardoor ontstaat er meer onderlinge verbondenheid en vertrouwen in het goede.

Vervolgens vertaal ik dat naar de vraag hoe ik daar in 2017 aan wil bijdragen. Ik heb voor mezelf de volgende drie manieren uitgewerkt:

  • ik breng het zelf consequent in de praktijk zodat ik een levend voorbeeld ben van wat er mogelijk is
  • ik integreer mijn kennis in mijn coachingsprogramma’s
  • ik schrijf er over op mijn blog

De laatste stap is als het ware de vervanger van de traditionele goede voornemens: ik breng in kaart wat ik nodig heb om dit te realiseren. Het belangrijkste wat ik nodig heb is een gezond en fit lichaam, tijd voor reflectie en het boosten van mijn creativiteit.

  • Ik beweeg elke dag minstens een half uurtje in de buitenlucht om mijn lijf en hoofd fris te houden
  • Ik ruim dagelijks voor het slapen gaan een half uur in voor reflectie/meditatie/journaling
  • Ik bereid mijn maaltijden op zondag voor en vries porties in, zodat ik ook onderweg gezond eet
  • Wekelijks reserveer ik tijd voor inspiratie (naar een museum, op pad om te fotograferen of iets freubelen). Ik blokkeer het vooraf in mijn agenda onder het motto “Inspirational Friday” zodat het prioriteit krijgt boven andere dingen.

gedachten zijn krachten – programmeer jezelf gelukkig en succesvol

Weet je nog, als kind, dat een kusje op een zere knie écht werkte? En dat je voelde dat je superkrachten had waardoor je zomaar superhard kon rennen? Jammer dat we die visualisatiekracht al vrij snel kwijt raken. Dat we vooral getraind worden in rationeel denken, redeneren, argumenteren. Daarmee drijven we al op redelijk jonge leeftijd van onze aangeboren superkracht af. Wat zonde, want het kan juist zo ongelofelijk veel bieden.

Het goede nieuws is dat we die visualisatiekracht nog steeds bij ons hebben

Het is dus niet een kwestie van het opnieuw aanleren. Eerder van het even opzij zetten van de dingen die er aan in de weg staan, zoals scepsis (“Hoe kan zo’n fantasietje nou werken?”), tijdgebrek (“Ik kan toch moeilijk mijn tijd verlummelen met dat soort dingen”) of schaamte (“Ze denken vast dat ik gek geworden ben”).

Acht jaar geleden was ik na een ongeluk een jaar lang erg beperkt in mijn beweging. Mijn linkerarm deed simpelweg niet meer mee. En ik ben linkshandig. Ik had me voor het ongeluk aangemeld voor een yoga docentenopleiding. Ik zag die plannen in één keer in duigen vallen. Althans, dat dacht ik. Mijn docente, zelf een lichtend voorbeeld van de kracht van je mindset, moedigde me aan: “Begin gewoon. Visualiseer alle oefeningen zo levendig mogelijk. Voel het, doorleef het, maar blijf gewoon op je matje zitten. Je zal zien dat ze net zo goed in je systeem gaan zitten als bij de anderen.”

Ze kreeg gelijk. Niet alleen leerde ik de oefeningen met mijn ‘geestesoog’, maar ik merkte ook dat mijn herstel in een stroomversnelling kwam.

Tegen alle verwachtingen in kreeg ik mijn volledige vermogen om te bewegen weer terug

Sporters kennen dit verschijnsel. Door de race alvast in gedachten te beleven en de overwinning te visualiseren zetten zij meetbaar betere resultaten neer. Pure gedachtenkracht.

Er zijn een paar eenvoudige manieren waarop je je mindset kunt programmeren op de manier die jij wilt. Dat is een krachtig instrument in het bereiken van je doelen of het realiseren van je wensen. Het maakt gebruik van je visualisatiekracht, maar ook van je gevoelsherinnering; het oproepen van een gevoel op een moment dat je de juiste mindset had.

Door deze combinatie activeer je in jezelf precies die energie die je nodig hebt om dingen voor elkaar te krijgen

Dit werkt óók andersom. Dat is de reden waarom je soms in een tob- of piekerspiraal terecht kunt komen en alles in je leven tegen lijkt te zitten. Maar als je je eenmaal bewust wordt van dit mechanisme leer je steeds meer de regie te voeren over hoe je je voelt. Met de volgende stappen kun je jezelf eenvoudig trainen om steeds beter te switchen naar je gewenste gevoel en daarmee geluk en succes als het ware af te dwingen.

1. Zorg voor een plek waar je je prettig voelt en waar je even niet gestoord kunt worden. Je wilt even tijd en aandacht helemaal alleen voor jezelf.

2. Herinner je een gebeurtenis waarbij je in je gewenste stemming was. Misschien was je enthousiast, geïnspireerd of zat je in een enorme flow. Of voelde je je ontspannen, voldaan of vredig. Maak contact met het gevoel dat je toen had. Waar voelde je het in je lichaam? En hoe voelde dat precies? Roep dat gevoel opnieuw op in je lichaam. Dat lukt soms niet meteen, maar geef jezelf even de tijd. Doorleef opnieuw de gebeurtenis, tot het bijbehorende gevoel bijna tastbaar is.

3. Als je het gewenste gevoel in jezelf hebt geactiveerd stel je dan vanuit deze toestand zo levendig mogelijk voor wat je zou willen dat je nu overkomt. Wat is het mooiste wat je nu kan gebeuren? Geef je fantasie de vrije teugels en stel je de hele situatie in detail voor, alsof je er al midden in zit.

4. Maak als het ware een foto van dit gevoel, zodat je er naar kunt terugkeren als je merkt dat je mindset weer een boost kan gebruiken.

Dit is een grondige reset van je gedachten. Heb je af en toe een milde onderhoudsdosis nodig in plaats van een totale reboot, dan kun je de volgende dingen in je dagelijkse routine verwerken:

– Schrijf aan het eind van de dag één of een paar dingen op waar je die dag dankbaar voor bent

– Doe iets aardigs voor een vreemde

– Zoek de natuur op