Categorie: inspiratie

waarom ik niet stop met schrijven

Eerlijk is eerlijk, ik was van plan om te stoppen. Ik kwam na een half jaar negeren terug op mijn blog om de stekker er uit te trekken. Een half jaar niet geschreven, druk met mijn bedrijf en met het leven in het algemeen. Allerlei redenen dat ik geen aandacht meer heb besteed aan Project Overvloed. En om dan zo’n treurige verwaarloosde site in leven te houden is ook weer zo wat.

Maar toen gebeurde er opeens van alles. Ik had afgelopen weekend een paar mooie gesprekken met oude vrienden. Ik werd overspoeld door een een gevoel van dankbaarheid voor de mooie plek waar ik woon. Het heerlijke leven dat ik leef. Voor mijn bedrijf, de reizen die ik maak, mijn geweldige leraren.

En ik besefte: dat is de overvloed die ik zelf gecreëerd heb. Dit is het effect van groots durven dromen. Van het bewust kiezen van mijn gedachten. Van het steeds opnieuw luisteren naar mijn gevoel en de acties nemen die goed voelen.

Dagelijks schrijven maakt daar een groot verschil in. Elke dag besteed ik regelmatig bewust aandacht aan hoe ik erbij zit. Wat gaat er op een dieper niveau in me om? Wat moet ik onder ogen komen wat ik nog weg druk? Hoe wil ik me vandaag voelen? Wat zijn mijn intenties? Zonder dat schrijven verhuis ik zo weer terug naar mijn hoofd. Daarom krijgt het prioriteit en is het net zo’n gewoonte geworden als tandenpoetsen.

Maar ik zou daar nooit aan begonnen zijn als ik niet een paar inspirerende voorbeelden had gehad die me lieten zien hoe dat ‘intunen’ werkt. Welke prachtige dingen zij tot stand hebben gebracht door op een andere manier waar te nemen en te reageren. Door hun openhartigheid en motivatie ben ik in beweging gekomen.

En ik realiseerde me dit weekend: ik heb een verantwoordelijkheid hierin. Niet voor andermans levensgeluk, maar wel een verantwoordelijkheid ’to pay it forward’. Omdat anderen met hun schrijfsels en overpeinzingen mij zoveel hebben gebracht.

En omdat schrijven is wat ik het liefste doe, besefte ik dat ik daar vooral niet mee moet stoppen. Want wat je het meeste plezier geeft, brengt je in een state-of-mind die alles mogelijk maakt. En dat gun ik mezelf, maar ook iedereen die net zo zoekend is naar een sleutel voor een overvloedig leven als ik twee jaar geleden was.

Dus al inspireer ik maar één iemand die per ongeluk op mijn blog stuit, dan is dat al meer dan de moeite waard.

 

 

eerst geloven, dan zien

Ik begon Project Overvloed vanwege een diepe wens. De wens om mijn mindset fundamenteel te veranderen. Om af te komen van het denken in schaarste, zuinigheid, spaarzaamheid. Om te shiften naar overvloedsdenken en om dat waar ik naar verlangde zonder schuldgevoel mijn realiteit in te trekken.

Ik begon met een onderzoek naar mijn diep gekoesterde verlangens. Dat viel nog niet mee, want ik kon lastig uitdrukken wat die nu precies waren. Elke keer opnieuw verviel ik in een soort sociale wenselijkheid: ik wil “iets”  bijdragen, ik wil “iets” in de wereld zetten. Door jarenlange onbewuste beperking van mijn verlangens had ik moeite om er bij te kunnen. Ik had mezelf regels opgelegd over weinig geld uitgeven, het weg-relativeren van materiële verlangens (want die zijn niet zo sjiek) en mezelf teleurstelling besparen door niet al te groot te denken.

Banaal

Het programma van Michael Pilarczyk zette me op het goede spoor. Zijn – soms confronterende – manier van beperkende overtuigingen bloot leggen bleek precies wat ik op dat moment nodig had. Ik kreeg een steeds duidelijker beeld van wat mijn échte diepe verlangens waren. En leerde mezelf niet langer te veroordelen om “banale” materiële wensen. Langzaam maar zeker dreven mijn diepere verlangens naar de oppervlakte.

Ik wilde meer ondernemer worden dan ZZP’er met een uurtje-factuurtje model. Ik wilde locatie onafhankelijk werken in plaats van in de file staan naar klanten. Inspirator zijn in plaats van hands-on consultant, adviseur of projectleider. In de winter een tijd aan de grauwheid van Nederland ontsnappen en vanuit een warme, zonnige lokatie werken. Leven in mijn eigen ritme. Meer buiten zijn. Creëren, schrijven, fotograferen. Vertrouwen op mijn intuïtie, in plaats van op mijn hoofd. Maar ook: me een keer aan laten kleden door een stylist. Professionele foto’s laten maken voor mijn zakelijke website en mijn marketing uitbesteden. Een goede coach inhuren die me helpt om naar een volgend niveau door te breken. Leren van de beste leraren. De wereld over reizen, inspireren en geïnspireerd worden. Mijn geld verdienen met wie ik ben in plaats van (alleen) met wat ik kan. Mijn ruimte durven innemen, zichtbaar worden en mijn authentieke geluid laten horen; ook al komt daar kritiek of weerstand op.

Shifts

Het is nu ruim anderhalf jaar later. Ik heb een paar enorme shifts gemaakt. Ik merk dat ik het lastig vind om onder woorden te brengen wat dat precies inhoudt, maar als ik het zo plat mogelijk sla dan komt het neer op dit: ik ben in het leven gestapt dat ik wil leiden. En ik ben gaan verwachten dat mijn dromen uitkomen. En ik krijg daar steeds meer tastbare bewijzen van.

Ik heb geïnvesteerd in een coach, ik heb professionele foto’s en een website laten maken. Ik ben als het ware in de persona van de succesvolle ondernemer gestapt en guess what? Ik blijk daarmee mijn eigen realiteit te creëren: klanten komen op mijn pad, ik ben meer en meer trainer en coach geworden, ik word geïnterviewd over mijn manier van werken en mijn bedrijf is er gewoon. Alsof het nooit anders geweest is. Ik heb hem als het ware in de wereld gedroomd. Ik ben opeens die ondernemer. En het geld dat ik investeer, ontvang ik elke keer opnieuw (minstens!) terug.

In januari vertrek ik voor een paar weken naar Indonesië, ik werk met een businesscoach en mijn zakelijke zichtbaarheid is enorm toegenomen. Ik heb me laten bijstaan door een stylist en ik heb dit jaar al verschillende reizen gemaakt en heb kunnen schrijven en fotograferen. Een behoorlijke verandering voor een voormalig consuminderaar en minimalist…

Blokkade

Nog niet alles is gerealiseerd. En elke keer als er wel iets gerealiseerd is, wordt er een nieuw verlangen getriggerd, waardoor het werk eigenlijk nooit “af” is. Maar dat wil je eigenlijk ook niet, want wie zijn we nog als we niks meer hebben om van te dromen of om naar uit te kijken?

Op sommige thema’s zit nog een belemmerende gedachte of een blokkade. Zo merk ik dat ik nog steeds regelmatig een ingewikkeld gevoel krijg bij het uitgeven van geld aan luxe dingen, zoals een keer naar een goede kapper gaan (degenen die mij al langer kennen weten dat ik zelf mijn gezinsleden knipte en ongeveer 1 keer per jaar zelf naar een kapper ging). Ook voel ik dat ik het best eng vind om hier over te schrijven. Ik ben een nuchter iemand, wil best experimenteren met ongrijpbare dingen als mindset, maar ik moet dan wel harde bewijzen hebben dat het uiteindelijk werkt. Meten is weten. En dit past daar niet bij.

Ik kan niet ontkennen dat ik af en toe sceptisch ben, dat ik me afvraag of het allemaal niet verzin. En ja, in feite is dat ook zo, want als je het niet eerst verzonnen hebt, dan komt het nooit in je realiteit. Heel kort samengevat is mijn leven veranderd van “Eerst zien, dan geloven”, naar: “Eerst geloven, dan zien”.

Volle verantwoordelijkheid

Het is een prachtig pad. Maar ook een confronterend pad, want elke keer opnieuw loop je tegen je eigen belemmeringen, angsten en blokkades aan. En het maakt dat je volle verantwoordelijkheid moet nemen voor wat je overkomt, of juist voor wat je niet overkomt. En dat is niet altijd prettig of comfortabel. Maar nu ik eenmaal deze glimp heb opgevangen en mogen ervaren, heb ik een nieuw tijdperk betreden. Een tijdperk waarin ik mezelf opnieuw moet uitvinden, namelijk als de persoon die ik diep van binnen het allerliefst wil zijn. En daarmee moet ik alles afbreken wat die persoon niet is. Dat gaat gepaard met veel euforie, maar zeker ook met groeipijn.

schrijf jezelf omhoog

Ik schrijf al zo lang ik me kan herinneren. Dagboeken, verhaaltjes, later ook blogs en vele stukken voor mijn werk. Schrijven is voor mij een manier om mijn ideeën te delen. Maar ook om te denken, om mijn gedachten te ordenen. Vaak is het bijna een manier van meditatie: ik schrijf free-format een eind weg en zie vol verbazing wat er na een tijdje op papier verschijnt. Dan zie ik opeens haarscherp wat er al een tijdje in mijn onderbewuste aan het borrelen en gisten was.

Soms zakt de behoefte aan schrijven een tijdje weg. Vooral als ik beroepsmatig een tijdje veel schrijfwerk heb, is het gevoel dat ik mijn gedachten móet opschrijven een stuk minder. Soms kan ik een tijd lang alleen schrijven als ik boos of gefrustreerd ben. Moet ik iets van me af schrijven om het vervolgens te verscheuren en met een rustiger gemoed weer verder te gaan. Maar de laatste tijd gebruik ik schrijven voor iets heel  anders. En dat is waar ik het vandaag over wil hebben. Schrijven als tool om je ‘mojo’ zo op te krikken dat je dagen een gouden randje krijgen.

Affirmaties

Een tijdje terug schreef ik over mijn wat moeizame relatie met affirmaties. Ik besefte dat affirmaties een manier zijn om je bewustzijn als het ware te marineren in een andere mindset. Onbewust praten we de hele dag door tegen onszelf. En helaas is wat we zeggen vaak niet fraai. “Dat lukt nooit” of “Zo’n suffe fout kan alleen ik maken” of “Ik ben hier gewoon niet slim genoeg voor”. Herkenbaar?

Zodra je je bewust wordt van die innerlijke dialoog kun je deze gaan sturen. En affirmaties zijn daarbij een krachtig instrument. Het is bij het gebruik van affirmaties belangrijk dat je zorgvuldig uitgekozen, positieve bewoordingen gebruikt die voor jou betekenis hebben. Dat zorgt ervoor dat er positieve gedachten en gevoelens bij je ontstaan. Gedachten veroorzaken gevoelens.

Als je er in slaagt je gedachten te veranderen veranderen ook je gevoelens.

Ladder

Ik had destijds een manier gevonden waarop affirmaties voor mij begonnen te werken. Maar Project Overvloed zou geen project zijn als ik niet aan de slag zou gaan met het verbeteren van mijn methodieken en het meten van de resultaten.

Het begon met het manifestatiedagboek van Maartje Koper. Daar stond een heel helder en herkenbaar staatje in van de bewustzijnsladder. Deze begint op het laagste niveau met wanhoop, depressie en onmacht en loopt via treden als woede, zorgen en pessimisme steeds verder omhoog. Hoe hoger op de ladder, hoe prettiger je gevoelens. Onderweg naar boven kom je tevredenheid, enthousiasme en liefde tegen. Helemaal bovenaan de ladder wentel je je in dankbaarheid en vreugde. Het dagboek van Maartje geeft een aantal tools om je al schrijvend naar een hogere trede op de ladder te brengen.

Waar het bij mij aanvankelijk mis ging met affirmaties, was dat ik te snel teveel sporten van de ladder wilde overslaan. Daarom klopte het gevoelsmatig niet en hield ik mezelf voor de gek. De stap van depressie naar passie is bijvoorbeeld veel te groot en gaat nooit in één keer werken. Dan kun je affirmeren tot je een ons weegt.

Schrijf jezelf omhoog

Wat ik destijds al ontdekte was dat affirmeren beter werkte als je de stappen minder groot maakt. In één keer zes treden overslaan werkt gewoon niet. Niet op een echte ladder en niet op deze ladder. In Maartjes dagboek staat een oefening waarmee je je eigen script voor de dag schrijft. Zij noemt dat een ‘geldscript’, maar je kunt elk willekeurig script schrijven. En het werkt als een trein! Met het script programmeer je je onderbewuste op zo’n manier dat het je nieuwe realiteit wordt. Dat werkt alleen als je onderwerpen in je script gebruikt die je raken, die iets doen met je gevoel. Iets wat nu nog te ver van je bed ligt (“ik word morgen wakker als multimiljonair”) brengt geen echte beweging.

Inmiddels gebruik ik niet meer het dagboek, maar heb ik er mijn eigen oefening van gemaakt. Iedere ochtend begin ik met mijn script. Ik schrijf hoe ik wil dat de dag verloopt, wat ik wil bereiken, hoe ik me wil voelen, wat ik wil meemaken. Ik maak daar geen onwaarschijnlijke verhalen van, maar ik voel hoe ik mijn mojo net één of twee treden hoger kan krijgen. Per dag kan dat heel anders uitpakken.

Shiften

Soms schrijf ik daadwerkelijk een soort script. Maar meestal zijn het wat losse zinnen die maken dat ik me goed voel. Een paar willekeurige voorbeelden: vandaag ga ik moeiteloos de volgende drie taken afronden […]. Ik voel me energiek, enthousiast en geïnspireerd. De training van vandaag verloopt ontspannen; ik voel de behoefte van de groep aan en weet daar op in te spelen. Ik heb zelfvertrouwen en ben gefocust.

Al tijdens het schrijven voel je je energie shiften en jezelf ‘lichter’ worden. In het begin kan het wat ongemakkelijk voelen om jezelf ‘een verhaaltje te vertellen’. De kunst is om het een kans te geven en niet te snel op te geven. Elke keer opnieuw ben ik verbluft van het resultaat. Niet alleen voel ik me beter na het schrijven, maar mijn scripts blijken keer op keer bewaarheid te worden. Daardoor begin ik steeds meer te vertrouwen te krijgen en steeds een stapje verder te gaan met mijn script.

een goede vorm van angst

Op dit moment lees ik Playing Big van Tara Mohr. Het boek was me al vaker aangeraden, maar op één of andere manier sprak het me toen nog niet aan. Laatst kreeg ik het kado van mijn coach en ben ik er, aanvankelijk schoorvoetend, in begonnen.

Waarom ik dat boek zo lang liet liggen? Vaak is dat een teken dat ik bang ben dat er iets instaat waarvan ik tot in het diepst van mijn botten voel dat ik er iets mee moet. Dat er een boodschap in zit waar ik mee aan de slag moet. En daar was ik nog niet klaar voor. Waar ik het hier over wil hebben is het stuk in het boek dat gaat over angst. En dan vooral: de angst die je ervaart als je iets nieuws gaat doen waarmee je buiten je comfortzone treedt. Want dat is voor mij een heel bekend gevoel.

Op volle kracht

Het wonderlijke van angst is dat we op heel verschillende aanleidingen min of meer hetzelfde reageren. De angst voor spinnen, om ’s nachts door een ruige buurt te lopen, dat ons vliegtuig neerstort of dat we onze tekst vergeten voor een publiek triggert ons met een pakketje fysieke verschijnselen: spanning, trillen, verhoogde hartslag, verkleinde pupillen, dat soort werk. Terwijl in het hele scala aan angsten sommigen veel realistischer zijn dan andere. Tijdens een heftige vlucht of een nachtelijke wandeling in een gevaarlijke buurt is het waarschijnlijker dat er echt iets schadelijks met je gebeurt, dan bij het spreken voor publiek.

Ons angstmechanisme heeft de neiging om altijd op volle kracht te reageren op situaties. Of we nu door een tijger verscheurd dreigen te worden of faalangst hebben. Het triggert dezelfde vecht-of-vlucht reactie, we ervaren het vrijwel met dezelfde intensiteit. En al die adrenaline helpt ons helemaal niet bij situaties die ons emotioneel bang maken, zoals angst om te spreken in het openbaar of om op een podium te staan. Sterker nog, het maakt dat we minder scherp kunnen denken.

Als je je bewust bent waar de angst door veroorzaakt wordt dan is dat een belangrijke eerste stap om het te leren temperen. In haar boek geeft Mohr een paar effectieve tools om emotionele angst om te keren.

Twee vormen

Ik vond dat een waardevol inzicht, aangezien ik zelden door tijgers verscheurd dreig te worden, maar desdanks erg bekend ben met de vecht-of-vlucht respons in mijn lijf bij tamelijk abstracte angsten. Wat bij mij nog meer resoneert in haar verhaal, is haar uitleg over de twee vormen binnen deze soort angsten.

Volgens Mohr wordt in de Hebreeuwse versie van de Bijbel onderscheid gemaakt tussen twee typen angst. Het eerste wordt pachad genoemd. Het is de irrationele oerangst voor dingen die mis zouden kunnen gaan. Door de mand vallen, jezelf onbedoeld belachelijk maken, dat soort dingen. Het tweede heet yirah. En dat is een belangrijke. Yirah gaat over het gevoel dat je hebt als je meer ruimte inneemt dan je gewend bent te doen, bijvoorbeeld op een podium. Wat je kan overvallen als je aan iets groots en waardevols gaat beginnen. Wat je voelt als je op het spoor komt van je levensmissie, van dat waarvoor jij op de wereld bent gezet.

We zijn geneigd yirah te interpreteren als een angst die opborrelt zodra je uit je comfortzone stapt en een emotioneel risico neemt. Vaak stappen we dan in onze gebruikelijke vecht-of-vlucht reactie en gaan het uit de weg. Maar daarmee doen we onszelf tekort. En niet een beetje.

 Playing big

Door deze vorm van angst te ontvluchten omdat het oncomfortabel voelt, belemmeren we onze eigen groei, houden we onszelf onbewust klein. Mohr roept in haar boek op om yirah volledig te omarmen, het te waarderen om wat het is: een signaal dat onderstreept dat je meer ruimte inneemt, je authentieke stem laat horen. En ja, dat is eng. En het maakt je kwetsbaar en zichtbaar. Maar het helpt je ook je volle potentieel te benutten.

Het oncomfortabele gevoel van yirah hoort bij playing big, bij jezelf laten zien en delen wat je écht in huis hebt. Dat is iets wat we veel te weinig doen. Wat ik veel te weinig doe. Ik volg met bewondering een aantal vrouwen die wel vol in het licht gaan staan en hun podium pakken. Tot nu toe had ik de woorden nog niet om te omschrijven wat zij weten wen ik nog niet, maar ik voel dat hier een belangrijke sleutel ligt. Ook voor jou?

p.s. Volg je Project Overvloed al op Facebook? Like hier mijn pagina en lees mee!

over passie, doen waar je goed in bent en ondernemerschap

Ik werk zes jaar voor mezelf. Uurtje-factuurtje zoals ze dat ook wel noemen. Hartstikke leuk en gevarieerd. Ondanks de vele uren, kilometers file en de grote hectiek komt het idee om ooit weer terug in loondienst te gaan geen moment bij me op. Geen seconde.

Toch kreeg ik vorig jaar het gevoel dat ik iets anders wilde, verder wilde. Dat alleen projecten leiden zoals ik deed niet voldoende uitdaging meer voor me was. Ik was klaar voor iets groters. Liefst iets dat groter is dan ik zelf.

Al een tijdje sluimerde het idee dat ik iets aan mijn schaalbaarheid moest doen. Dat ik meer mensen tegelijkertijd wilde kunnen bedienen, in plaats van één klant per dag. Er zitten maar zoveel uren in een week en ik moest steeds vaker ‘nee’ verkopen aan nieuwe klanten. Maar dat was niet het belangrijkst. Ik wilde meer impact hebben, positief verschil maken.

Midlife

Het had wat weg van een midlife crisis. Wat had ik nou neergezet en wat bleef er voor tastbaars achter als ik mijn klus had afgerond? Als ik het opschrijf klinkt het vrij banaal, maar ik had er echt buikpijn van. Een periode van zelfonderzoek, journaling en contemplatie volgde. Verschillende opties passeerden de revue. Ik vond coachen erg leuk, dus ik bood mijn diensten als coach aan. Al snel had ik klanten en alhoewel ik dat erg leuk vond (en vind!), voelde het niet als dé oplossing voor mijn persoonlijke crisisje.

Toen stuitte ik op onderstaand modelletje. Heel simpel en kernachtig en daarmee, in mijn geval, super effectief. Ik bleek namelijk vooral te opereren op het snijvlak van waar ik goed in ben en wat goed betaalt. ‘Rich but bored’ is wat stevig uitgedrukt, maar ik merkte wel dat alleen hetzelfde kunstje herhalen op verschillende locaties niet langer het heilig vuur in me ontwaakte. Het coachen bracht al wel meer het element ‘what you love’ in, maar  nog niet in de omvang die ik voor ogen had.

 

Waar ik goed in ben is projecten leiden. In het helpen van mensen en organisaties om te veranderen. Op een manier die bij ze past, die niet forceert, maar ondersteunt. Wat ik geweldig vind is mensen inspireren en aan het denken te zetten over mindset en het activeren van overvloed in hun leven. Door te spreken. Door te schrijven. Door te coachen. Wat ik – als hobby – doe voor Project Overvloed, zeg maar. Hoe kon ik de dingen zo combineren dat ik die sweet spot in het midden zou vinden?

Twee werelden

Al die tijd heb ik lopen denken waar en hoe die thema’s bij elkaar komen. Wilde ik die twee werelden naast elkaar laten bestaan? Wil ik mijn ‘zweverige’ kant helemaal los houden van mijn ‘zakelijke’, zoals ik in mijn uurtje-factuurtje werk doe? Ik heb hier erg over getwijfeld. Had niet het idee dat er begrip zou zijn in mijn zakelijke netwerk voor de dingen waar ik in mijn privéleven mee bezig ben. Maar het begint, hoe ik het ook wend of keer, steeds meer door elkaar te lopen. Kennelijk is het voorbestemd om elkaar ergens te gaan raken.

Er was een hele goede coach voor nodig om mij te wijzen op wat er eigenlijk al aan zat te komen: Project Overvloed is de basis voor mijn succes als projectleider. Het is de combinatie van mindset, het inzetten van mijn passie voor spreken en schrijven en mensen inspireren die maakt dat ik meer klanten krijg dan ik aan kan. En toen dat kwartje eenmaal viel was het vervolg simpel.

Ik besloot alles wat ik in twintig (…!) jaar projectmanagement heb geleerd om te vormen tot een online en offline training. Al mijn ervaring, tegenslag, inspiratie, kant-en-klare kennis en methodieken te gaan delen met andere projectleiders. Om ze te behoeden voor fouten die ik heb gemaakt. Maar ook om ze te inspireren dat het ook op een andere manier kan. Dat projecten leuker, moeitelozer en positiever kunnen zijn. Zó kan ik iets bereiken dat groter is dan ik zelf ben. Iets dat waarde toevoegt, ook als mijn project achter de rug is. Bovendien kan ik eindelijk een heel nieuw geluid laten horen in het traditionele projectleiderswereldje. Een geluid waarvan ik zeker weet dat veel mensen maar ook veel organisaties er hard aan toe zijn.

Moraal

De moraal van dit verhaal? Misschien zijn er wel meerdere moralen. De eerste is: zoek je sweet spot door te kijken waar wat je leuk vindt, wat je goed kan en waar je voor betaald kan worden elkaar raken. Maar minstens zo belangrijk is wat mij betreft: zoek het niet in grootse , ingewikkelde en verre dingen, maar combineer op een zo prettig mogelijke manier wat je al weet en doet en dan komt er een bak energie los waar je versteld van staat.

 

Voor de nieuwsgierigen: op www.deimplementatiedokter.nl lees je meer over de zakelijke kant van het verhaal.

(her)ontdek je verborgen passie

Stelde je me als kind de vraag wat ik later wilde worden, dan kon het antwoord per uur verschillen. Schrijver. Juf. Directeur. Boer. Journalist. Zelf had ik helemaal niet het gevoel dat ik het niet wist; ik vond alleen veel dingen leuk en ik vond het oneerlijk dat je zou moeten kiezen. Later werd dit beeld bevestigd in beroepskeuzetesten. Iets met schrijven, iets met mensen, iets met buiten bezig zijn. Ik scoorde op veel beroepen ongeveer even hoog. Dat werd door de decaan vertaald als: ze weet het niet. Ik had daarentegen het idee dat ik het prima wist, maar dat er gewoon geen hokje voor was. Ik had sowieso moeite met hokjes. Ik had liever een cluster aan creatieve vrijgevormde hokjes in allerlei vormen en formaten.

Carrièreladder

Maar zo werkt het systeem niet. Het is de bedoeling dat je je bij een studiekeuze zoveel mogelijk beperkt tot een richting waarmee een paar concrete en gangbare beroepen in het vizier komen. Dus ging ik braaf doen wat er van me verwacht werd. Ik studeerde keurig binnen vier jaar af aan de universiteit, vond een baan en beklom vervolgens vijftien jaar lang gestaag de carrièreladder.

Ik was zeker niet ontevreden, maar het begon na verloop van tijd wel te wringen. Want wat had ik nu gedaan met al die andere kanten van mezelf die nu een beetje lagen te verstoffen? Helemaal niks. Wilde ik dit proces van iedere twee jaar weer een stapje hoger in een nieuwe baan eindeloos volhouden? Ik voelde aan alles in mijn lijf een duidelijk NEE. Maar ja. Geld. Jong gezin. Hypotheek.

Spelen

Wat we als kind graag deden is een belangrijke indicator voor waar onze toegevoegde waarde ligt. Als kind hebben we alle ruimte om spelenderwijs te ontdekken waar onze talenten liggen. We zijn niet bang om fouten te maken of af te gaan, maar kunnen ons helemaal laten gaan in onze ontdekkingstocht. Maar omdat het ‘spelen’ is, wordt het niet serieus genomen. Niet door volwassenen, maar – terugkijkend – eigenlijk ook niet door onszelf. En dat is zonde. Want zoveel potentieel dat je bij je geboorte al is meegegeven ligt daar onbenut, te wachten tot je het herontdekt. Niet per se om rijk en beroemd te worden (tenzij dat natuurlijk je grote droom is), maar om te doen wat je graag doet. Om je allermooiste leven te leiden. Dat allermooiste leven is 100% maatwerk en belangrijke aanknopingspunten daarvoor liggen in jezelf besloten.

Worden wie ik ben

Ik begon dat pas te beseffen toen ik in 2004, nog altijd in loondienst, mijn allereerste blog startte. Er begonnen steeds meer mensen mee te lezen en te reageren en opeens was ik schrijver. Maar dat was niet het belangrijkste. Al schrijvend opende ik een deksel. Steeds meer kwam ik in contact met mijn eigen creativiteit en met wat ik graag deed als kind. Met wat ik graag had willen worden als-ik-later-groot-was. Ik besefte dat mijn enige beperking mijn eigen gedachten waren. Niets weerhield me er van om te worden wie ik ben. Ik was degene die me in het hokje met een label had laten opsluiten; niemand had me daartoe gedwongen.

Ik deed een driejarige yogadocenten opleiding en werd juf, gewoon naast mijn kantoorbaan. Ik begon een groentetuin en nam kippen en bijen en werd stadsboerin, gewoon naast mijn kantoorbaan. Het was allemaal een kwestie van gewoon gaan doen. En toen ik eenmaal helemaal begreep hoe dat mechanisme werkte, startte ik vijf jaar geleden mijn eigen bedrijf en werd directeur.

De moraal van dit verhaal?

Heb je het gevoel dat je leven maar een beetje voortkabbelt en er geen perspectief is op iets waar je warm voor loopt? Iets waar je vuurtje van gaat branden? Iets waar je uren over kunt dagdromen? Stap dan eens terug in je kindertijd en bedenk wat je graag deed. Tekende of knutselde je graag? Start dan een creatief projectje. Speelde je graag tikkertje of verstoppertje? Doe een lesje mee met een bootcamp club in het park. Op die manier wakker je je passie aan en open je een poort naar wat er allemaal nog meer voor je mogelijk is. Geloof me: als je daar op in tapt gebeuren er dingen die je niet voor mogelijk houdt!

kick-start 2017 met een persoonlijk mission statement

Na een paar weken vol familie, kerstdiners, champagne en oliebollen is het deze maandag weer back-to-business. Een nieuw jaar voelt voor mij altijd als een verse pagina van een nieuw schrift. De eerste productieve maandag van het nieuwe jaar voelt als de eerste regel die je extra netjes wilt schrijven.

Ook dit jaar had ik weer een uitgebreid lijstje met goede voornemens en ja, ook bij mij sneuvelen die vaak al in de tweede week van januari. Of al op de eerste nieuwjaarsborrel. Dit jaar heb ik het anders gedaan: ik heb geen losse voornemens opgeschreven (meer sporten, meer water drinken, minder snoepen, je kent het wel). Ik ben begonnen met mijn mission statement.

Missie

Het klinkt misschien wat bombasisch, maar in mijn mission statement schrijf ik op wat mijn levensmissie is en wat mijn motivatie is dat te doen. Een levensmissie lijkt iets wat in beton gebeiteld staat, maar ik probeer daar vooral losjes in te blijven. Er is nog een heel leven om het te finetunen of bij te slijpen. Dus de vraag is: wat is op dit moment mijn missie en waarom?

In mijn geval ziet dat er zo uit:

Mijn missie is om mensen te inspireren hun droomleven te creëren en het allerbeste uit zichzelf te halen. Ik doe dat door mijn ervaringen en concrete oefeningen te delen die leiden tot positieve actie. Mijn motivatie is dat ik een beweging in gang wil brengen die de wereld positief beïnvloedt. Mensen die hun allermooiste leven leven, maken de wereld een stukje bewuster en geïnspireerder. Daardoor ontstaat er meer onderlinge verbondenheid en vertrouwen in het goede.

Vervolgens vertaal ik dat naar de vraag hoe ik daar in 2017 aan wil bijdragen. Ik heb voor mezelf de volgende drie manieren uitgewerkt:

  • ik breng het zelf consequent in de praktijk zodat ik een levend voorbeeld ben van wat er mogelijk is
  • ik integreer mijn kennis in mijn coachingsprogramma’s
  • ik schrijf er over op mijn blog

De laatste stap is als het ware de vervanger van de traditionele goede voornemens: ik breng in kaart wat ik nodig heb om dit te realiseren. Het belangrijkste wat ik nodig heb is een gezond en fit lichaam, tijd voor reflectie en het boosten van mijn creativiteit.

  • Ik beweeg elke dag minstens een half uurtje in de buitenlucht om mijn lijf en hoofd fris te houden
  • Ik ruim dagelijks voor het slapen gaan een half uur in voor reflectie/meditatie/journaling
  • Ik bereid mijn maaltijden op zondag voor en vries porties in, zodat ik ook onderweg gezond eet
  • Wekelijks reserveer ik tijd voor inspiratie (naar een museum, op pad om te fotograferen of iets freubelen). Ik blokkeer het vooraf in mijn agenda onder het motto “Inspirational Friday” zodat het prioriteit krijgt boven andere dingen.

het eindejaarsritueel dat je laat vlammen in 2017

Ik ben dol op rituelen. En naarmate ik ouder word ga ik er steeds meer aan hechten. Rituelen zijn een prachtige manier om stil te staan bij belangrijke levensovergangen, het afsluiten van tijdperken of om je (familie)cultuur mee te eren.

Vorig jaar heb ik een mooi ritueel geleerd om het jaar af te sluiten en meteen een positieve mindset neer te zetten voor de start van het nieuwe jaar. Het is een simpel ritueel, maar onderschat niet de kracht ervan!

Opscheppen

Je maakt een lijst van alles uit 2016 waar je trots op bent. Dat mag alles zijn, van heel groot tot iets banaals. Als het voor jou maar een reden was om trots te zijn op jezelf. Heb je bepaalde doelen behaald? Heb je jezelf goed uit een ingewikkelde situatie gered? Heb je je persoonlijke grenzen verdedigd? Inventariseer alles waar je over kunt opscheppen en censureer jezelf niet.

Het doel is om tot zo’n dertig tot vijftig ‘opschepsels’ te komen. Je kan dit met een partner doen. Die heeft geen andere opdracht dan “En verder..?” te vragen als je even vast loopt. Het is niet de bedoeling dat je partner helpt of motiveert; het gaat echt om wat er uit jou komt. Geef niet te snel op, dertig is het absolute minimum!

Drama

Laat je niet ontmoedigen als 2016 voor jou vooral een jaar vol drama of ellende was. Denk goed na en zoek het in de kleine dingen. Ben je opgekrabbeld na tegenslag? Heb je ondanks persoonlijke ellende goed voor jezelf gezorgd? Ook in het meest ellendige jaar is het mogelijk om met minimaal 30 dingen te komen waar je trots op bent. Neem er je tijd voor en kijk met zachte ogen terug. Besef dat niets te triviaal is om op de lijst te zetten. Door deze oefening kan je een ellendig jaar reframen (zonder je tegenslag te bagatelliseren) en kom je terug in je kracht.

Geluk aantrekken

Met dit ritueel zet je alles wat je in 2016 hebt bereikt heel nadrukkelijk in the spotlights. Je bent je bewust van waar je trots op bent. Kijk goed naar je lijst en neem waar hoe je je voelt. Voel je het tintelen of bruisen? Voel je jezelf gloeien? Door al je verworvenheden te erkennen creëer je precies de mindset en energie die je nodig hebt om in 2017 nog meer geluk aan te trekken!

Een paar opscheppunten van mijn lijstje:

  • Ik heb met mijn gezin de reis gemaakt die ik al héél lang wilde maken
  • Ik heb geen dag zonder opdracht gezeten; zonder te hoeven acquireren
  • Ik heb voor het eerst een online cursus (Voelen voor Denkers) gegeven
  • Ik heb mijn certificaat als Taoïstisch coach in the pocket en mijn coachingspraktijk gelanceerd
  • Er kwamen steeds meer mensen naar mijn bedrijfsyoga klas en ik heb heel 2016 les gegeven
  • Ik heb een oude wond onder ogen durven komen en aan durven pakken
  • Ik heb professionele portretfoto’s laten maken
  • Ik heb een paar keer ‘nee’ gezegd op gevoel in plaats van op verstand
  • Ik heb zeker tien boeken gelezen waar ik iets van geleerd heb of nieuwe inzichten door heb opgedaan
  • Ik ben veel meer ‘in tune’ gaan leven met wie ik ben en wat ik wil. Dat voelt als een soort uit de kast komen.

Ik ben erg benieuwd, waar ben jij trots op? Laat het me weten!

gedachten zijn krachten – programmeer jezelf gelukkig en succesvol

Weet je nog, als kind, dat een kusje op een zere knie écht werkte? En dat je voelde dat je superkrachten had waardoor je zomaar superhard kon rennen? Jammer dat we die visualisatiekracht al vrij snel kwijt raken. Dat we vooral getraind worden in rationeel denken, redeneren, argumenteren. Daarmee drijven we al op redelijk jonge leeftijd van onze aangeboren superkracht af. Wat zonde, want het kan juist zo ongelofelijk veel bieden.

Het goede nieuws is dat we die visualisatiekracht nog steeds bij ons hebben

Het is dus niet een kwestie van het opnieuw aanleren. Eerder van het even opzij zetten van de dingen die er aan in de weg staan, zoals scepsis (“Hoe kan zo’n fantasietje nou werken?”), tijdgebrek (“Ik kan toch moeilijk mijn tijd verlummelen met dat soort dingen”) of schaamte (“Ze denken vast dat ik gek geworden ben”).

Acht jaar geleden was ik na een ongeluk een jaar lang erg beperkt in mijn beweging. Mijn linkerarm deed simpelweg niet meer mee. En ik ben linkshandig. Ik had me voor het ongeluk aangemeld voor een yoga docentenopleiding. Ik zag die plannen in één keer in duigen vallen. Althans, dat dacht ik. Mijn docente, zelf een lichtend voorbeeld van de kracht van je mindset, moedigde me aan: “Begin gewoon. Visualiseer alle oefeningen zo levendig mogelijk. Voel het, doorleef het, maar blijf gewoon op je matje zitten. Je zal zien dat ze net zo goed in je systeem gaan zitten als bij de anderen.”

Ze kreeg gelijk. Niet alleen leerde ik de oefeningen met mijn ‘geestesoog’, maar ik merkte ook dat mijn herstel in een stroomversnelling kwam.

Tegen alle verwachtingen in kreeg ik mijn volledige vermogen om te bewegen weer terug

Sporters kennen dit verschijnsel. Door de race alvast in gedachten te beleven en de overwinning te visualiseren zetten zij meetbaar betere resultaten neer. Pure gedachtenkracht.

Er zijn een paar eenvoudige manieren waarop je je mindset kunt programmeren op de manier die jij wilt. Dat is een krachtig instrument in het bereiken van je doelen of het realiseren van je wensen. Het maakt gebruik van je visualisatiekracht, maar ook van je gevoelsherinnering; het oproepen van een gevoel op een moment dat je de juiste mindset had.

Door deze combinatie activeer je in jezelf precies die energie die je nodig hebt om dingen voor elkaar te krijgen

Dit werkt óók andersom. Dat is de reden waarom je soms in een tob- of piekerspiraal terecht kunt komen en alles in je leven tegen lijkt te zitten. Maar als je je eenmaal bewust wordt van dit mechanisme leer je steeds meer de regie te voeren over hoe je je voelt. Met de volgende stappen kun je jezelf eenvoudig trainen om steeds beter te switchen naar je gewenste gevoel en daarmee geluk en succes als het ware af te dwingen.

1. Zorg voor een plek waar je je prettig voelt en waar je even niet gestoord kunt worden. Je wilt even tijd en aandacht helemaal alleen voor jezelf.

2. Herinner je een gebeurtenis waarbij je in je gewenste stemming was. Misschien was je enthousiast, geïnspireerd of zat je in een enorme flow. Of voelde je je ontspannen, voldaan of vredig. Maak contact met het gevoel dat je toen had. Waar voelde je het in je lichaam? En hoe voelde dat precies? Roep dat gevoel opnieuw op in je lichaam. Dat lukt soms niet meteen, maar geef jezelf even de tijd. Doorleef opnieuw de gebeurtenis, tot het bijbehorende gevoel bijna tastbaar is.

3. Als je het gewenste gevoel in jezelf hebt geactiveerd stel je dan vanuit deze toestand zo levendig mogelijk voor wat je zou willen dat je nu overkomt. Wat is het mooiste wat je nu kan gebeuren? Geef je fantasie de vrije teugels en stel je de hele situatie in detail voor, alsof je er al midden in zit.

4. Maak als het ware een foto van dit gevoel, zodat je er naar kunt terugkeren als je merkt dat je mindset weer een boost kan gebruiken.

Dit is een grondige reset van je gedachten. Heb je af en toe een milde onderhoudsdosis nodig in plaats van een totale reboot, dan kun je de volgende dingen in je dagelijkse routine verwerken:

– Schrijf aan het eind van de dag één of een paar dingen op waar je die dag dankbaar voor bent

– Doe iets aardigs voor een vreemde

– Zoek de natuur op

de makkelijkste manier om overvloed op gang te brengen

Het klinkt natuurlijk allemaal prachtig, dat overvloedsdenken. En er komen hier (en op het hele internet trouwens) talloze tips en trucs langs over leren voelen, het leren kennen van je drijfveren, het ontsnappen aan bepaalde gedragspatronen en ander “abstract geneuzel”. Als je net geïnteresseerd bent in overvloed dan kan al die informatie overweldigend zijn. Want waar begin je nou precies?

Dankbaarheid

Naar mijn ervaring is het antwoord daarop verrassend simpel: het begint met dankbaarheid.

Ken je dat? Je rijdt in je auto en iemand wil invoegen. Je laat degene voor en die steekt niet even zijn hand op als kleine blijk van dank. Hoe groot is de kans dat je daarna tijdens dezelfde rit nog iets vriendelijks voor deze persoon zou doen? Maar als iemand die je hebt geholpen je oprecht zegt dankbaar te zijn voor je hulp. Zou je die persoon een volgende keer dan ook weer te hulp schieten?

Dat zijn maar een paar voorbeelden ter illustratie van hoe eenvoudig maar ook hoe krachtig dankbaarheid werkt. We zien het vooral als iets wat we geven aan anderen, maar dankbaarheid maakt ook dat je eigen energie verandert. Natuurlijk motiveert het degene die je dankbaar bent om in het vervolg ook weer te hulp te schieten als dat nodig is. Maar onderschat niet de positieve impact die het uitspreken op jezelf heeft. Dankbare mensen zijn prettig om bij in de buurt te zijn. Het zijn de mensen die we zelf het liefst helpen als ze het nodig hebbben. Het zijn de mensen die we iets gunnen. En bedenk ook eens hoe je dat ervaart bij ondankbare mensen. Ik bedoel maar.

Niveaus

Grofweg zijn er twee niveaus van dankbaarheid. Je kunt je gezegend voelen door de dagelijkse dingen. Je kinderen zien lachen. De zon die opeens doorbreekt. Het eerste kopje koffie van de dag. Je alleen daar al bewust van zijn is een krachtige manier om meer dankbaarheid en daarmee meer overvloed in je leven te creëren.

Het tweede niveau is vaak lastiger. Dat gaat over de dankbaarheid voor alles wat je hebt na een grote tegenslag, verlies of teleurstelling. Door als het ware in te zoomen op wat je nog wél hebt, of op de lessen die je er van geleerd hebt, maak je de weg vrij voor nieuwe inzichten. Lees hier een inspirerend voorbeeld van hoe dagelijkse beoefening van dankbaarheid, ook in erg moeilijke omstandigheden, je leven kan transformeren.

Ritueel

Wat voor mezelf het beste werkt is om dagelijks een moment te reserveren om op te schrijven waar ik dankbaar voor ben. Ik heb daarvoor een speciaal schriftje naast mijn bed liggen. Het neemt niet meer dan tien minuten in beslag, maar het is een heerlijk ritueel waarmee ik mijn dag met een goed gevoel afsluit. Ik schrijf elke avond drie dingen op waar ik dankbaar voor ben. Deze variëren van het wonder dat ik twee geweldige gezonde kinderen heb, tot de lekkere maaltijd van die avond. En alles daar tussen. Er gaat geen dag voorbij dat ik niet drie dingen kan verzinnen om dankbaar voor te zijn. Op minder geïnspireerde dagen kom ik niet verder dan het feit dat ik in één keer twee dezelfde sokken uit de schone was wist te vissen, maar dan nog!

Andere vormen van het beoefenen van dankbaarheid zijn, bijvoorbeeld, iedere dag iets aardigs voor een ander doen of een compliment geven. Niet roddelen of slecht spreken. Als je jezelf betrapt op een negatieve gedachte meteen proberen ook de positieve kant te benoemen. Bewust een dag per week niet klagen. De postbode, buschauffeur of kassajuf bedanken. Mensen helpen. Kies zelf welk dankbaarheidsritueel het best bij je past en verwonder je over hoe je leven daardoor binnen niet al te lange tijd verandert.