Waarom is het toch dat wij mensen altijd op zoek zijn? We verlangen doorlopend naar plezierige ervaringen, spullen die we willen hebben, ander werk, een mooie reis, een reep chocola. Altijd lijken we onderweg naar iets. En zodra de behoefte bevredigd is, duurt het genoegen maar kort. Het bevredigde gevoel vormt al snel het nieuwe vertrekpunt voor een nieuw verlangen. Het wil continu gevoed worden met weer nieuwe en betere ervaringen.
Evolutionair gezien zal het vast enig nut hebben dat we altijd rusteloos op zoek zijn naar nieuwe fijne sensaties. Het zorgt ervoor dat we niet passief blijven hangen in prettige ervaringen, maar alert en actief blijven. Er zijn religieuze stromingen die pleiten voor het loslaten van verlangens en hechting; die verlangen niet meer dan voedsel voor het ego vinden.
Drijfveer
Ik heb in de afgelopen maanden duidelijk gemerkt hoe krachtig verlangen als drijfveer kan zijn. Een droom is een super sterke motivator. En een belangrijke toetssteen voor de keuzes die je maakt. Als ik kijk naar mijn eigen voornaamste verlangens, dan zijn die in de afgelopen jaren best veranderd. Een paar jaar geleden, in mijn bewuste eenvoud tijd, was mijn grootste verlangen financiële onafhankelijkheid. Toen dat daadwerkelijk binnen mijn bereik kwam schoof mijn verlangen op. Ik wilde nog helemaal niet stoppen met werken. En ik wilde graag in een huis wonen met een grote tuin en oude bomen. Dus verschoof mijn focus daar naartoe.
Barstte bij het bereiken van die horizon het grote geluk los? Nee. Mijn leven speelt zich altijd in het hier en nu af en in de tussentijd kom ik ook grote en kleine verlangens tegen waar ik iets mee doe. Of juist niet.
Beweging
Verlangen houdt ons in beweging. Maar er gebeuren ook slechte dingen uit verlangen naar geld, macht en status. Zodra verlangen zich uit in koopdrang, eetbuien of ander naar verslaving neigend gedrag, wordt het ook tijd om je verlangens eens kritisch onder de loep te nemen. Om je af te vragen: waar verlang ik écht naar, welke leegte probeer ik te vullen?
Maar aan de andere kant: zou er liefdadigheid bestaan zonder verlangen naar een betere wereld? En hoe zou de mensheid er voor staan als er geen verlangen was naar liefde, innerlijke groei of plezier?
GPS
Mijn verlangens stuwen me voort. Als ik dingen doe die in lijn liggen met mijn verlangen, als ik op de juiste route zit, dan voel ik me goed, vrolijk, energiek en geïnspireerd. Wijk ik er vanaf dan voel ik me zwaar, lethargisch of gefrusteerd. Zo bezien zijn verlangens mijn bestemming en mijn emoties de GPS die laten weten of ik op de goede route zit.
Ik denk dat verlangen één van de dingen is die ons menselijk maakt. En zolang je kritisch blijft kijken naar de aard van je verlangen (is het een positieve drijfveer of word het verlangen je opgedrongen door reclames, goeroes, een gevoel van “keeping up with the Joneses”?) houdt het ons in beweging en kan het ons onderweg veel moois brengen.