Ik zat laatst wat te mijmeren wat nou het geheim is achter een geslaagde verandering doorvoeren in je leven. Kijk ik terug op de afgelopen – pak ‘m beet – twintig jaar, dan zie ik dat er steeds een soort ritme in zit. Steeds treedt er na vijf tot zeven jaar een verandering op die wordt ingegeven door dezelfde soort energie. Om maar bij het eind te beginnen: een effectieve verandering heeft een paar noodzakelijke ingrediënten:
- Noodzaak en/of een brandend verlangen
- Vertrouwen
- Doorzettingsvermogen
Wat de aard van de verandering ook is, je ontkomt niet aan deze bestanddelen. Of je nu gezond wilt gaan leven, voor jezelf wilt beginnen of je huis wilt verbouwen.
Van yup naar consuminderaar
Vanuit mijn eerste baan ben ik snel carrière gaan maken en ik kreeg in die periode (op vrij jonge leeftijd) mijn twee kinderen. Een gejaagd bestaan, maar – afgezien van de kinderen – helemaal in lijn met wat er in mijn omgeving bij vrienden gebeurde. Voor mijn omgeving was veel hectiek, veel werken en weinig tijd voor jezelf de norm.
In 2008 ging het roer om. De onrust sluimerde al langer. Tijdens een heerlijke vakantie met de tent in Spanje met het gezin besloten we bewust uit de ratrace te stappen en een grote omschakeling te maken naar bewuste eenvoud. Dat betekende een paar radicale levenswijzigingen in een vrij korte tijd: van consumeren naar consuminderen. Van een jachtig leven naar eenvoud en overzicht. Van een yuppenbestaan naar minder werken en veel minder verdienen. Van kopen naar zoveel mogelijk zelfvoorzienend leven.
Kramp
Zo’n twee jaar geleden begon het opnieuw te knellen. Niet omdat ik de bewust eenvoudige levensstijl helemaal niet meer wilde, maar omdat het op punten gevoelsmatig niet meer klopte. Eenvoudig leven had ons heel veel opgeleverd, waaronder een situatie waarin we binnen niet al te lange tijd bijna met pensioen zouden kunnen gaan. En dat terwijl ik pas begin veertig was. Het besef begon steeds meer door te dringen dat ik daar niet klaar voor was. Sterker nog, de manier waarop we op dat moment leefden was niet wat ik de rest van mijn leven zou willen volhouden. Ik merkte dat ik een vrij ingewikkeld sentiment rond geld had ontwikkeld.
Ik had een soort ‘kramp’ ontwikkeld rond het uitgeven van geld. Het besparen en bezuinigen was zo’n sport geworden, dat het in de weg begon te zitten. Zoals een topsporter die zich schuldig voelt als hij zich een keer niet aan zijn regime houdt, kon ik niet meer genieten van een keer ‘los gaan’. En los gaan betekende op dat moment bijvoorbeeld een keer iets op een terrasje bestellen terwijl het eigenlijk goedkoper was om iets uit de supermarkt te halen en dat op een bankje op te drinken.
File
Project Overvloed werd geboren om te onderzoeken wat er zou gebeuren als ik al het goede uit mijn bewuste en eenvoudige manier van leven zou combineren met een overvloedsmindset. Maar terwijl ik nog volop bezig ben om met veel passie en verwondering nog meer overvloed in mijn leven te creëren, begon er ook een nieuwe kramp.
Ik werk sinds ruim vijf jaar volledig voor mezelf en heb het geluk dat ik genoeg opdrachten heb. Dat betekent dat mijn weken vol zitten met héél vroeg opstaan, in de file staan, werken bij klanten (in mijn geval vooral in ziekenhuizen) en ’s avonds door de spits weer naar huis rijden. Ik vind mijn werk nog altijd heerlijk, maar het feit dat alles hangt op mijn fysieke aanwezigheid begint te knellen. Bovendien vind ik de 12 tot 15 uur file per week gewoon te gortig. Sinds eind vorig jaar ben ik daarom mijn bedrijfsmodel radicaal aan het bijstellen. Geen verandering in mijn overvloedmindset dus, maar wel in de manier waarop ik inkomen genereer.
Brandstof
Een verandering wordt meestal ingegeven door dat gevoel van ‘kramp’. Ergens knelt iets al een tijd of bestaat een dringende wens, maar pas als je huidige situatie echt in de weg gaat zitten ontstaat een enorm krachtige energie om het te veranderen. Er zijn twee uitstekende soorten brandstof voor verandering: noodzaak (iets doet zoveel ‘pijn’ dat het niet langer vol te houden is) of een brandend verlangen.
Bij alle veranderingen in de afgelopen jaren was er een brandend verlangen en een gevoel van “het móet anders”. Het was precies die energie die nodig was om in actie te komen. Het gaf zoveel brandstof dat ik in staat was nieuwe vaardigheden te leren en te implementeren en alles te lezen wat los en vast zat over die manier van leven.
Terugschakelen
Het tweede ingrediënt is vertrouwen. Zonder vertrouwen dat de gewenste verandering je iets op gaat leveren, dooft de brandstof van het verlangen snel uit. Toen ik in 2008 het roer om gooide vertrouwde ik er volledig op dat mijn keuze me meer levenskwaliteit ging opleveren. Dat ik zou kunnen leven met veel minder geld. Dat ik de status en snelheid van een consultantsbaan makkelijk kon loslaten omdat er peace of mind tegenover zou staan. Het viel niet altijd mee om van zijn vijf terug te schakelen naar zijn twee, maar de combinatie van verlangen en vertrouwen maakte dat ik niet bij de eerste tegenslag wilde opgeven. Sterker nog, het wakkerde mijn verlangen en vertrouwen alleen maar aan. En dat brengt me meteen op het ingrediënt doorzettingsvermogen.
Een verandering is niet van de ene op de andere dag geïmplementeerd. Hoe groot je verlangen en vertrouwen ook is, er is altijd een factor tijd. En een Universum dat je op allerlei manieren uitdaagt om te kijken of dit echt de verandering is waar je voor wilt gaan. Nu ik midden in het omvormen van mijn bedrijfsmodel zit word ik continu uitgedaagd. Er komen verzoeken om toch weer uurtje-factuurtje projecten op locatie te komen doen. Mijn nieuwe diensten worden nog niet op zo’n schaal ingekocht dat ik daar al volledig mijn geld mee kan verdienen. Terwijl ik al wel de nodige investeringen moet doen. Doorzettingsvermogen is essentieel om dit echt van de grond te gaan krijgen.
Weblog
Ook het starten van dit weblog is in zekere zin zo’n uitdaging. Zoals laatst terecht werd opgemerkt had ik op mijn Bewuste Eenvoud blog een grote community met veel lezers en interactie. Op dit blog is dat niet het geval. Ook al is het, zelfs na een jaar, nog een beetje zoeken naar de goede toon en het goede verhaal, ik wil het zeker niet opgeven. Ik heb een groot verlangen om alles wat ik in de afgelopen jaren hierover geleerd heb te delen. En een absoluut vertrouwen dat de mensen die het aanspreekt hun weg naar mijn blog vinden en van zich zullen laten horen.
Hier een trouwe lezer. Ben benieuwd naar de omschakeling van je bedrijfsmodel. Kun je daar wat meer over vertellen?
Hoi Anke, fijn dat je van je laat horen :-). En natuurlijk kan ik daar wat over vertellen.
Ik heb onder de kerstboom goed nagedacht waar mijn allergrootste toegevoegde waarde zit in mijn werk als projectleider in de zorg en hoe ik dat op een andere manier kan aanbieden. Wat er boven kwam, was dat ik vooral vastgelopen projecten goed kan ‘losrammelen’ door de diagnose te stellen en projectleiders te coachen over hoe ze hier verandering in kunnen brengen. En doordenkend kwam ik tot de conclusie dat de huidige opleidingen voor projectleiders zich richten op de ‘harde’ kant van projecten (resultaat, tijd, geld), terwijl het vrijwel altijd vastloopt aan de ‘zachte’ kant (weerstand, onduidelijke besluitvorming, gebrekkige communicatie, etc). Die menselijke kant is totaal onderbelicht, terwijl het daarbij staat of valt. Zeker in de omgeving van de zorg.
Ik ben nu dus een online opleiding aan het ontwikkelen die zich daar specifiek op richt: De Nieuwe Projectleider. Die gaat online vanaf de (na)zomer.
Sinds begin dit jaar geef ik al ‘live’ trainingen aan projectleiders en dat vind ik zó leuk dat ik veel meer wil gaan doen met workshops en trainingen. Ik ben dus ook aan het bedenken hoe ik de kennis en ervaring van mijn project overvloed kan omzetten in een serie laagdrempelige en praktische workshops zodat mensen er zelf mee aan de slag kunnen.
Kortom: een omschakeling van op locatie werken naar online en/of een breder bereik, met de focus op de menselijke kant.
Hi Petra, zoals we al vaker hebben besproken lijken onze verander fases behoorlijk parallel te lopen! Ook bij ons was 2008 een jaar van omslag. Wat beschrijf je het hele proces mooi en duidelijk. Jouw antwoord op de vraag van Anke over je nieuwe plannen en het inzicht in het onderschatten van de rol van de ‘zachte’ kant is ook weer zoiets dat ik volledig herken. Het feit dat jij als consultant in de loop der jaren een professionele naam hebt opgebouwd geeft jouw huidige visie gewicht en ook je klanten vertrouwen. Over een jaar of 5 roept waarschijnlijk iedereen het en worden dit soort workshops online aan de lopende band gegeven. Jij bent een pionier, dat is soms zwaar en frustrerend maar deze Project Overvloed community 🙂 is je dankbaar. You go girl! 😉
Geweldig dat we ook nu weer parallel lopen, ik denk dat we op dezelfde manier kansen “plukken” nog voor ze van de boom afvallen en de rest van de wereld ze gaat rapen. Maar dat vereist best wat vertrouwen en doorzettingsvermogen. En lef. Gelukkig heb je daar genoeg van; ben heel benieuwd wanneer ik je boek kan lezen!
Nu in het stadium ‘vormgeving ‘ van boek, heel interessant het hele proces. .. komt veel bij kijken. Ik verwacht dat ‘Kunt u mij de weg naar eudaimonia vertellen?’ voorjaar in de schappen ligt, ik hou je op de hoogte!
Dat klinkt inderdaad als de laatste fase voor het in fysieke vorm geboren wordt. Sterkte met de laatste loodjes en ik ga je boek lezen zodra die beschikbaar is!
Dag Petra, ik wilde even schrijven dat je blogs in mijn achterhoofd blijven hangen. Ik ben ook veel met minimalisme bezig geweest de afgelopen jaren en merk de tunnelvisie die dit op kan leveren ( diet tunnelvisie kan natuurlijk bij iedere levensneschouwing ontstaan). Mede door jouw blogs sta ik mezelf de laatste tijd meer toe, laat ik meer los en heb ik meer vertrouwen. Bedankt daarvoor!
Hoi Martje, dank je wel, wat leuk om te horen! En inderdaad, tunnelvisie kan overal ontstaan en het vereist een hele open mind om dat te voorkomen. Daarom ‘shop’ ik heel wat af op andere blogs, websites en in boeken om voor mezelf te voorkomen dat er een dogmatisch kantje aan komt.
Hey Petra,
ik laat ook weer even van me horen. Alleen al om te zeggen dat ik je blogs heel inspirerend vindt.
Heb geen eigen bedrijf maar werk wel jaren in de zorg.
Ik heb drie jaar in een projectgroep gezeten om het ECD binnen de zorginstelling waar ik toen werkte, te implementeren.
En daarin was het zo belangrijk om steeds weer vanuit de client en diens leefwereld te kijken en het systeem (ECD)
ondersteunend te laten zijn. Vaak gezien dat het systeem, de harde kant dus, leidend is en daar moeten we vanaf binnen de zorg.
Dus ga vooral door met schrijven op je blog, ik geniet ervan
hartelijke groet Gea
Hoi Gea,
Fijn weer van je te horen en dat je nog meeleest! Grappig wat je zegt over het ECD-project, want juist in zulke projecten heb ik ontdekt hoe groot de neiging is om de client (en soms zelfs de gebruiker van het ECD) volledig uit het oog te verliezen en alleen nog maar op de harde kant te sturen. Dan heb je uiteindelijk de eindstreep volgens plan gehaald, maar is iedereen ontevreden (en uitgeput). En dat terwijl de zorg én implementatieprojecten bij uitstek draait om mensen. Maar daar is nog wel wat zendingswerk te verrichten 😉