ontsnappen aan oude gedragspatronen

Ik wil met je delen hoe het komt dat ik een tijd niet in staat ben geweest om te schrijven. Dat ik mijn site een tijd bewust genegeerd heb. En hoe het komt dat ik op deze zondagochtend toch weer via mijn – inmiddels ietwat stoffige – laptop mijn gevoel (of durf ik het proces te noemen?) wil verwoorden.

Ik werk al jaren met mijn hoofd. Analytisch werk, waar veel denken en ratio aan te pas komt. Het is wat ik ken en wat ik kan. Het is veilig. Voor mijn werk was mijn denkkracht altijd mijn belangrijkste instrument. Maar ook in de rest van mijn leven had mijn hoofd de overhand gekregen in hoe ik leef, wat ik doe, hoe ik dingen ervaar. Het punt van zo’n sterk ontwikkeld hoofd is dat het nogal aanwezig is. Bovendien is het een effectief pantser tegen ongewenste gevoelens: een hoofd kan dingen weg rationaliseren, weg beredeneren. En zeker als je van jongs af aan erg open staat voor emoties en energie van anderen is dat aantrekkelijk.

Toen ik jaren geleden een stevige burn-out had is het zaadje geplant. Ik voelde dat ik fysiek moest verhuizen van mijn hoofd naar mijn hart. Dat mijn gevoeligheid en intuïtie volledig door dat dominante hoofd overwoekerd waren. Dat was alleen niet een kwestie van zomaar een knop om zetten.

We schrijven inmiddels 2016. Jaren zijn voorbij gegaan waarin ik steeds meer lagen heb afgepeld en waarbij mijn zwaartepunt is gedaald van mijn hoofd naar mijn hart en naar onder in mijn buik, waar mijn intuïtie woont. Ik heb moeten leren steeds meer van mezelf te laten zien en om te gaan met het gegeven dat ik verdrietige of pijnlijke situaties moet doorvoelen om ze te verwerken. Dat ik ze niet meer moet weg duwen om confrontaties te vermijden. Dat werkt namelijk als een soort venijnige boemerang, die je onderuit haalt op het moment dat je er niet op bedacht bent.

Taxi

En toch. In de afgelopen maanden nam mijn hoofd het sluipenderwijs weer over. Ik nam voor mijn werk een opdracht aan waarvan ik in mijn buik voelde dat ik het niet moest doen. Maar ja, brood op de plank, gestreeld ego dat ik ervoor gevraagd was, kortom: redenen om het toch aan te gaan. En dat bleek niet verstandig. Als onkruid na een lentebui kwamen allerlei oude gedragspatronen weer met het grootste gemak uit kieren en gaten omhoog. In een paar maanden stond er weer net zoveel spanning op mijn kaken en mijn ogen als vroeger en was ik niet meer in staat in te tunen op wat ik voel. Een knagende ontevredenheid en een enorm groot, zwaar en druk hoofd. Mijn lijf was, net als vroeger, weer de taxi die mijn hoofd overal naar toe bracht. Het echte contact met mijn lijf was ik kwijt. Ik zag in de spiegel dat mijn ogen hun spark kwijt waren. Die leek gedoofd onder een paar hardnekkige lagen ratio.

Gister en eergisteren was ik bij het Spirit Business Event en ik voelde mezelf daar weer in een rap tempo open breken. Door stil te worden, door bewust te voelen, maar ook door de authenticiteit van de mensen die daar hun verhaal deden. En daar kwam ik weer tevoorschijn, met alle emoties die daarbij horen: verdriet, frustratie, angst. Het was alsof een hardnekkige mist oploste en mijn pure, kwetsbare ik er onder vandaan kwam. Alsof ik bevrijd werd uit een strak korset en alles opeens weer kon stromen.

Wieden

Wat een genot te ontdekken dat het eenmaal gebaande pad van voelen, intunen en handelen vanuit liefde en authenticiteit niet verdwenen was! Het was alleen tijdelijk overwoekerd omdat ik in mijn valkuil van oude gedragspatronen was gestapt. En in tegenstelling tot het lange (lange!) proces na mijn burn-out was er dit keer geen kapmes of pikhouweel voor nodig om het pad te banen, maar was bewust wieden voldoende om het terug te vinden. En daar was het weer, het gevoel van: dit ben ik en dit wil ik. Dit wil ik brengen en betekenen. Ik ben er weer en het borrelt, bruist en stroomt.

Wat ik voor mezelf geleerd heb van deze periode:

1. Luister vóór je een beslissing neemt bewust naar je onderbuik gevoel en neem het serieus
2. Juist als je het (te) druk hebt moet je tijd maken om stil te worden en naar binnen te keren
3. Oude, ongewenste gedragspatronen blijven onder de oppervlakte aanwezig en doemen vooral op in tijden van stress en drukte. Het wordt alleen steeds makkelijker er weer uit te klimmen zodra je je er van bewust wordt en terug te keren naar je nieuwe, gewenste patronen.