Maand: juni 2016

Regelmatig krijg ik de vraag hoe het zo gekomen is dat ik van bewuste eenvoud naar overvloedsdenken ben opgeschoven. Was ik niet meer tevreden met eenvoud? En wat is nou eigenlijk precies het verschil? Om eerlijk te zijn vind ik dat zelf ook best ingewikkeld om uit te leggen. Maar ik ga toch een poging doen om te vertellen waarom overvloed voor mij anders voelt dan bewuste eenvoud.

Vooropgesteld dat iedereen een eigen definitie heeft van leven in bewuste eenvoud. Voor mij was het een pakket, dat vooral bestond uit bewust in het leven staan, waar mogelijk zelfvoorzienend leven, geen nieuwe spullen kopen als het ook goed tweedehands verkrijgbaar is, milieubewuste keuzes maken, weinig geld uitgeven, tevreden zijn met kleine dingen. Allemaal uitgangspunten die ik nog steeds een meer dan warm hart toedraag.

Zuinig

Ik merkte alleen dat die manier van leven ook heel langzaam en subtiel een energie in mij begon los te maken die ik het beste kan omschrijven als ‘zuinig’. Door het pad dat ik volg nam mijn gevoeligheid toe (of moet ik zeggen: kwam mijn gevoeligheid terug?). Ik begon me steeds meer bewust te worden van die energie. Het begon me te beperken. Ik zag hoe overvloedig de natuur is met haar weelderige pracht. Hoe er een positieve rimpeling ontstaat als je zomaar iets groots weg geeft zonder iets terug te verwachten. Hoe het leven een fantastische wending neemt als je vanuit je hart vol “ja” zegt. Ook als je de consequenties daarvan nog niet helemaal kunt overzien. Bewuste eenvoud bleek zich in mijn geval te hebben ontwikkeld tot een zekere vorm van behoudendheid, van beperking zelfs.

Ik ben die blokkades bij mezelf gaan onderzoeken. En ik kan je vertellen: wat je dan tegenkomt is niet altijd fraai. Zo kwam ik er achter dat ik een soort diepe angst voor gebrek, voor schaarste had. Dat ik me – onbewust – schaamde voor succes. Ik voelde schuldgevoel over het feit dat ik het zo goed had terwijl er armoede bestaat. Ik ontdekte dat ik vooroordelen had over mensen die leven in (mijn definitie van) “overdreven weelde”. Tegelijkertijd betrapte ik mezelf ook op afgunst over het gemak waarmee ze dat af leek te gaan. Ik ontdekte dat ik mezelf veroordeelde om mijn hoogmoed: je bent als dubbeltje geboren, ga je dan ook geen rare dingen in je hoofd halen! Wie ben jij nou helemaal?  Geen mooi plaatje. En totaal niet wie ik wil zijn of wat ik wil uitstralen.

Gereedschapskist

Ik ben aan de slag gegaan met die blokkades. Want ze herkennen is één ding, maar hoe kom je er vervolgens vanaf? Het klinkt nu alsof het allemaal volgens een concreet en chronologisch stappenplan ging. In werkelijkheid is dit een proces en een zoektocht geweest die al zeker twee jaar bezig is. Met veel stappen voorwaarts, maar ook de nodige stappen achteruit. En nog steeds ben ik daar mee bezig. Ik heb een prachtige gereedschapskist verzameld vol met concrete oefeningen en meditaties. Technieken om naar binnen te keren, om blokkades te herkennen en te adresseren, om mijn luidruchtige ego te temperen en opnieuw te ontdekken wie ik echt ben en wat ik echt wil.

Die gereedschapskist wil ik graag gaan delen, omdat ik merk dat veel mensen, vaak in stilte, met vergelijkbare vraagstukken worstelen. Dat is ook de reden dat ik Project Overvloed ben gestart. Degenen die mij kennen weten dat het een behoorlijke sprong in het diepe is, om op deze manier een kijkje in mijn ziel te geven. Maar ik voel dat de meest effectieve instrumenten uit mijn zoektocht anderen zouden kunnen helpen. Daar kom ik binnenkort dus zeker terug.

Bubbelen

Terug naar de blokkades. Door het proces brak ik steeds een stukje verder open en was het bijna alsof er licht en zuurstof naar binnen kon stromen. Steeds vaker kwam het woord ‘overvloed’ bij me boven. En daar waar ‘bewust’ en ‘eenvoud’ een wat zwaarder, samengeknepen gevoel gaf, voelde ik hoe ‘overvloed’ een soort bubbelende energie opwekt die ik graag wil uitbouwen.

Door me daar van bewust te zijn en daar consistent mee te oefenen veranderen er dingen in mijn leven die ik voorheen niet voor mogelijk had gehouden. Er komen bijzondere mensen en kansen op mijn pad en mijn carrière begint zich als vanzelf af te stemmen op mijn nieuwe energie. Het ontvouwt zich op een manier die ik niet had kunnen voorspellen, maar die me wel laat beseffen: alles gebeurt precies op de manier zoals die moet zijn. Het klopt gewoon.

Big spender

Betekent het overvloedsdenken dat ik getransformeerd ben tot een materialistische big spender die lak heeft aan het milieu? Absoluut niet. De shift die ik heb gemaakt is aan de buitenkant waarschijnlijk niet eens waarneembaar. Het is een shift in mijn energie, waarbij ik in geleerd heb in te tappen op gulheid, liefde, zinnelijkheid maar vooral ook op mijn intuïtie. En of je nu een doorgewinterde spiritueel bent of een herstellende scepticus zoals ik, in de dagelijkse praktijk is duidelijk merkbaar dat je daardoor precies de dingen aantrekt die daar helemaal bij passen.

Ik wil met je delen hoe het komt dat ik een tijd niet in staat ben geweest om te schrijven. Dat ik mijn site een tijd bewust genegeerd heb. En hoe het komt dat ik op deze zondagochtend toch weer via mijn – inmiddels ietwat stoffige – laptop mijn gevoel (of durf ik het proces te noemen?) wil verwoorden.

Ik werk al jaren met mijn hoofd. Analytisch werk, waar veel denken en ratio aan te pas komt. Het is wat ik ken en wat ik kan. Het is veilig. Voor mijn werk was mijn denkkracht altijd mijn belangrijkste instrument. Maar ook in de rest van mijn leven had mijn hoofd de overhand gekregen in hoe ik leef, wat ik doe, hoe ik dingen ervaar. Het punt van zo’n sterk ontwikkeld hoofd is dat het nogal aanwezig is. Bovendien is het een effectief pantser tegen ongewenste gevoelens: een hoofd kan dingen weg rationaliseren, weg beredeneren. En zeker als je van jongs af aan erg open staat voor emoties en energie van anderen is dat aantrekkelijk.

Toen ik jaren geleden een stevige burn-out had is het zaadje geplant. Ik voelde dat ik fysiek moest verhuizen van mijn hoofd naar mijn hart. Dat mijn gevoeligheid en intuïtie volledig door dat dominante hoofd overwoekerd waren. Dat was alleen niet een kwestie van zomaar een knop om zetten.

We schrijven inmiddels 2016. Jaren zijn voorbij gegaan waarin ik steeds meer lagen heb afgepeld en waarbij mijn zwaartepunt is gedaald van mijn hoofd naar mijn hart en naar onder in mijn buik, waar mijn intuïtie woont. Ik heb moeten leren steeds meer van mezelf te laten zien en om te gaan met het gegeven dat ik verdrietige of pijnlijke situaties moet doorvoelen om ze te verwerken. Dat ik ze niet meer moet weg duwen om confrontaties te vermijden. Dat werkt namelijk als een soort venijnige boemerang, die je onderuit haalt op het moment dat je er niet op bedacht bent.

Taxi

En toch. In de afgelopen maanden nam mijn hoofd het sluipenderwijs weer over. Ik nam voor mijn werk een opdracht aan waarvan ik in mijn buik voelde dat ik het niet moest doen. Maar ja, brood op de plank, gestreeld ego dat ik ervoor gevraagd was, kortom: redenen om het toch aan te gaan. En dat bleek niet verstandig. Als onkruid na een lentebui kwamen allerlei oude gedragspatronen weer met het grootste gemak uit kieren en gaten omhoog. In een paar maanden stond er weer net zoveel spanning op mijn kaken en mijn ogen als vroeger en was ik niet meer in staat in te tunen op wat ik voel. Een knagende ontevredenheid en een enorm groot, zwaar en druk hoofd. Mijn lijf was, net als vroeger, weer de taxi die mijn hoofd overal naar toe bracht. Het echte contact met mijn lijf was ik kwijt. Ik zag in de spiegel dat mijn ogen hun spark kwijt waren. Die leek gedoofd onder een paar hardnekkige lagen ratio.

Gister en eergisteren was ik bij het Spirit Business Event en ik voelde mezelf daar weer in een rap tempo open breken. Door stil te worden, door bewust te voelen, maar ook door de authenticiteit van de mensen die daar hun verhaal deden. En daar kwam ik weer tevoorschijn, met alle emoties die daarbij horen: verdriet, frustratie, angst. Het was alsof een hardnekkige mist oploste en mijn pure, kwetsbare ik er onder vandaan kwam. Alsof ik bevrijd werd uit een strak korset en alles opeens weer kon stromen.

Wieden

Wat een genot te ontdekken dat het eenmaal gebaande pad van voelen, intunen en handelen vanuit liefde en authenticiteit niet verdwenen was! Het was alleen tijdelijk overwoekerd omdat ik in mijn valkuil van oude gedragspatronen was gestapt. En in tegenstelling tot het lange (lange!) proces na mijn burn-out was er dit keer geen kapmes of pikhouweel voor nodig om het pad te banen, maar was bewust wieden voldoende om het terug te vinden. En daar was het weer, het gevoel van: dit ben ik en dit wil ik. Dit wil ik brengen en betekenen. Ik ben er weer en het borrelt, bruist en stroomt.

Wat ik voor mezelf geleerd heb van deze periode:

1. Luister vóór je een beslissing neemt bewust naar je onderbuik gevoel en neem het serieus
2. Juist als je het (te) druk hebt moet je tijd maken om stil te worden en naar binnen te keren
3. Oude, ongewenste gedragspatronen blijven onder de oppervlakte aanwezig en doemen vooral op in tijden van stress en drukte. Het wordt alleen steeds makkelijker er weer uit te klimmen zodra je je er van bewust wordt en terug te keren naar je nieuwe, gewenste patronen.