februari 2016 - Project Overvloed

Voor mijn werk lees ik regelmatig managementboeken. Een terugkerend thema daarin is het belang van focus. Als je aandacht versnippert zou je minder effectief zijn, is je bedrijfsidentiteit minder duidelijk voor je (potentiële) klanten, waardoor je minder sterk in de markt staat. Maar geldt dat belang van focus ook voor overvloedsdenken? Is er een directe link tussen de manier waarop je je concentreert – focust – op je hogere doel en de waarschijnlijkheid van de realisatie daarvan?

Zo lang ik me bewust ben, heb ik een dingetje met focus. Begrijp me niet verkeerd: ik kan prima een tijdje aan een project werken en ben dan zelfs behoorlijk resultaatgericht. Het punt is alleen dat veel (VEEL) bezigheden me aanspreken, waardoor ik altijd meerdere projecten gelijktijdig heb lopen en mijn ‘identiteit’ op zijn zachtst gezegd wat diffuus is. Ik ben projectleider en yogadocent. Ik schrijf, kook, tuinier en fotografeer. Ik bestudeer de Tao, permacultuur, de Yoga Sutras en non-dualisme. En nog altijd heb ik geen flauw benul van wat ik wil worden als ik later groot ben. Je zou je af kunnen vragen hoe het Universum in hemelsnaam chocola kan maken van mijn diepere drijfveren.

Ik ben best kritisch over mijn functioneren, vooral over mijn ongerichte ambitie. Want hoe kom je ergens als je zo ongefocust en ongeduldig te werk gaat als ik? Toch is er iets radicaal veranderd. Niet zozeer omdat ik mijn leven anders heb ingericht, maar vooral omdat ik een andere bril heb opgezet.

Ik bestempelde mijn gebrek aan focus altijd als (te) snel verveeld zijn, (te) weinig toewijding hebben. Maar iets klopt niet aan dat plaatje. Ik kan me volledig verliezen in waar ik mee bezig ben; voor al mijn zelf gekozen bezigheden voel ik diepe en oprechte passie. Dat lijkt op geen enkele manier op gebrek aan toewijding of verveling. Bovendien maakt het me niet minder effectief of productief. Sterker nog, er gaat vrijwel geen dag voorbij waarbij ik mijn yogakennis niet in mijn consultancy werk gebruik of me niet laat inspireren (of troosten) door de seizoenen in mijn tuin.

Een overpeinzing: stel nu dat je emoties je belangrijkste feedback systeem zijn, die je leren of je op het – voor jou – juiste pad zit. En stel dat positieve energie, puur plezier en een gevoel van flow betekenen dat je helemaal in lijn bent met je diepste kern. Ben je dan desondanks minder effectief door een gebrek aan focus? Rommel je dan inderdaad maar wat aan in plaats van toe te werken naar je droombestemming?

Het duurde even voor ik besefte waar mijn ongemakkelijke gevoel vandaan kwam: ik maakte een denkfout. Een breed geaccepteerde aanname in onze maatschappij is, dat ons levenspad lineair zou zijn. Je wordt geboren, volgt een opleiding, gaat werken en beklimt eventueel een tijdje de carrièreladder tot je met pensioen gaat en kunt gaan genieten. Lineair. Goed te bevatten voor onze rationele geest. En voor veel mensen een realiteit.

Zodra je echter je hart volgt, iets wat iedereen een goed idee vindt maar door angst of onzekerheid zelden gebeurt, wordt je pad aanzienlijk minder overzichtelijk. Het betekent soms een paar stappen vooruit, maar ook opzij, omlaag of een paar kwantumsprongen in een onlogische richting. Het vereist best wat moed maar vooral veel vertrouwen om dat lineaire paradigma los te laten. Het betekent dat je je overlevert aan hoe het leven zich voor je ontvouwt, zonder vooraf een concrete richting of gewenste bestemming te markeren. Je gevoel is je kompas en je geeft je over aan haar navigatie. Sinds ik besef dat ik, met het relatief beperkte filter waardoor ik naar de wereld kijkt, ook nooit kan weten dat ik zelf de beste afwegingen maak. Dan klinkt het in alle integriteit (maar daarover een andere keer meer) vertrouwen in de feedback die je emoties je geven als minstens zo’n goede optie.

Door te koersen op mijn flow, op mijn positieve vibraties voldoe ik misschien niet aan het standaard plaatje en is de bestemming nog niet bekend, maar de reis vind ik des te interessanter. En…het voelt bijna geen dag meer als werken!

Hou jij onvoorwaardelijk van jezelf? Kan je zonder enig voorbehoud zeggen dat je jezelf accepteert zoals je bent? En hoe weet je dat dan?

Liefde voor je geliefde of kinderen is eenvoudig te herkennen. Je houdt van ze. Je bent graag met ze samen, je kunt met ze lachen, je bewondert hun persoonlijkheid en je leeft met ze mee als er iets met ze aan de hand is. Hun mindere kanten – ongeduld, vaak te laat komen of overal spullen laten liggen – maken niet dat je liefde vermindert. Je houdt onvoorwaardelijk van ze en zorgt ervoor dat ze zich veilig, gesteund en geborgen bij je voelen.

Voor mij was een belangrijk inzicht dat overvloed begint bij zelf liefde en zelf acceptatie. Door niet steeds te focussen op hoe je jezelf kunt veranderen maar jezelf juist toe te staan helemaal te zijn wie je bent, ontstaat enorm veel ruimte en vrijheid. Ruimte om te kiezen voor wat goed voelt en niet per se voor veiligheid of voor wat er van je verwacht wordt. En hoe meer positieve emoties je ervaart, hoe meer je er vervolgens weer aantrekt. Denk alleen maar eens aan het effect als je glimlacht naar vreemden in de bus of op straat. Mensen die oprecht van zichzelf houden pulseren met leven en werken als magneten.

Maar houden van jezelf is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Of niet? Het goede nieuws is: ik heb ontdekt dat je zelf liefde kunt leren en dat het nooit te laat is om er mee te beginnen. Het is allereerst een keuze om op deze manier te investeren in liefde voor jezelf jezelf. Als je een volmondig “ja” kunt zeggen tegen jezelf blijkt het vervolgens een soort spier te zijn die je kunt ontwikkelen. Zoals je spieren pas groeien als je genoeg traint, zo groeit ook je niveau van zelf liefde met regelmatig oefenen.

Zorg goed voor jezelf. Geef daar prioriteit aan, ook als je het druk hebt. Koop een lekkere bodylotion en je favoriete thee, maak een wandeling in de natuur of plan een afspraak met de kapper of de schoonheidsspecialist of boek een massage als uitdrukking van liefdevolle aandacht voor jezelf.

Mediteer. Keer je aandacht naar binnen en observeer je gevoelens en gedachten, zonder deze te veroordelen of te willen veranderen. Laat vervolgens gevoelens van waardering, warmte, acceptatie en empathie boven drijven. Soms lukt dat beter als je de gevoelens eerst voor een ander oproept. Visualiseer vervolgens dat je deze gevoelens als een warme douche over jezelf laat neerdalen. Voel hoe dit warme, geborgen gevoel je als een comfortabele deken omhult. Dit kan in het begin wat geforceerd voelen, maar oefening baart kunst!

Word je bewust van je innerlijke criticus. We hebben allemaal een innerlijk stemmetje dat je wijst op de dingen die je volgens hem niet goed hebt gedaan. Probeer dat stemmetje waar te nemen zodra hij opduikt en bedenk hoe je zou reageren als het niet om je eigen handelen, maar om dat van je geliefde zou gaan. Grote kans dat de woorden die je dan gebruikt meer begrip, vriendelijkheid en compassie bevatten dan de woorden die je voor jezelf kiest. Gebruik de woorden die je voor je geliefde zou kiezen voor jezelf.

Sta jezelf je emoties toe. In plaats van de innerlijke druk op te laten lopen en je gevoelens te onderdrukken, erken je de emoties die je ervaart. Emoties geven belangrijke feedback over je realiteit. Door te observeren waar je ze in je lichaam voelt, zonder ze weg te stoppen of er negatief over te oordelen, zal je zien dat ze minder zwaar worden en dat erkenning ze – gedeeltelijk of geheel – laat verdampen.

Beoefen dankbaarheid. In plaats van je te concentreren op wat je allemaal ‘fout’ vindt aan jezelf, leg je de focus bij alle wonderbaarlijke dingen die je met je lichaam kunt doen. En vergeet daarbij niet dat je lichaam niet meer is dan de manifestatie van je échte ik, van je ziel. Je bent geen lichaam, je ziel heeft een lichaam.

Het voelt in het begin wat raar en onwennig. Het kan zelfs boosheid of verdriet losmaken, maar geef niet te snel op. Je zal zien dat het snel verschil gaat maken in hoe je je over jezelf voelt.

Online zijn nog talloze andere oefeningen te vinden, maar deze zijn voor mij erg effectief. Hoe train jij de liefde voor jezelf?